Carlos Isamitt
| |
| Imię i nazwisko |
Carlos Isamitt Alarcón |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Carlos Isamitt Alarcón[1][2] (ur. 13 marca 1887 w Rengo, zm. 2 lipca 1974 w Santiago[3][4]) – chilijski kompozytor i malarz.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył Escuela Normal w Santiago, uzyskując dyplom nauczyciela muzyki (1904)[1]. Studiował muzykę w Conservatorio Nacional de Música u Santo Lo Priore (altówka) oraz Domingo Brescii i Pedro Humberto Allende (kompozycja)[2], a także malarstwo w Escuela de Bellas Artes de Chile[1][2]. W latach 1924–1927 przebywał w Europie, odwiedził Włochy, Francję, Hiszpanię i Holandię[1][2][3]. Reprezentował Chile na międzynarodowym kongresie i wystawie sztuk plastycznych w Paryżu w 1925 roku[1]. Po powrocie do Chile pełnił w latach 1927–1928 funkcję dyrektora Escuela de Bellas Artes, następnie był pracownikiem wydziału sztuki w ministerstwie oświaty[1]. Wykładał muzykę i metodologię w Conservatorio Nacional de Música, był też przewodniczącym związku kompozytorów chilijskich[1]. Od 1965 roku członek Academia Chilena de Bellas Artes[1]
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Ceniony był jako muzyk i malarz zarówno w kraju, jak i za granicą[1][4]. Prowadził działalność jako folklorysta, w latach 1931–1937 przebywał wśród Araukan, studiując ich język, zwyczaje i kulturę oraz gromadząc nagrania ich tradycyjnej muzyki[1]. W swojej twórczości sięgał po tematy, skale i instrumentarium indiańskie[1]. Był pierwszym chilijskim kompozytorem, który zastosował skalę dwunastodźwiękową (1939)[1].
Ważniejsze kompozycje[edytuj | edytuj kod]
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])
Utwory orkiestrowe
- Suita symfoniczna (1932)
- Mito araucano (1937)
- 7 motivos poéticos (1944)
- Friso araucano na wiolonczelę i orkiestrę (1950)
- Danza ritual na orkiestrę kameralną (1951)
- 4 movimientos sinfónicos (1960)
- Koncert na harfę i orkiestrę kameralną (1957)
- Koncert skrzypcowy (1966)
- poemat symfoniczny Lautaro (1970)
- Suita na zespół instrumentów (1970)
Utwory kameralne
- Kwintet fortepianowy (1972)
- 2 kwartety smyczkowe (I 1928, II 1936)
- Pastorales na wiolonczelę i fortepian (1939)
- Sonata na flet solo (1954)
- Suita na flet (1959)
- 3 danzas na harfę (1961)
Utwory fortepianowe
- sonata Evocación araucana (1932)
- Studies nr 2–7 (1932–1939)
- Leyendas (1939)
Pieśni
- 8 tonadas chilenas (1918–1923)
- 15 cantos araucanos (1932)
- 5 cantos huilliches (1945)
Utwory wokalno-instrumentalne
- Friso araucano na sopran, tenora i orkiestrę (1931)
- Cantos de paz na głos i smyczki (1932)
- Travin ül na baryton, klarnet, fagot, 2 trąbki, kotły i wiolonczelę (1941)
- Te küduam mapuche na głos, fagot i kultrun (1958)
- Himno para universitarios na głos i orkiestrę (1961)
- Cantata huilliche na sopran, baryton i orkiestrę (1965)
Balety
- El pozo de oro (1942)
- El grito de la sangre (1969)
Inne
- sztuka dziecięca Gato con botas (1941)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 366–367. ISBN 83-224-0453-0.
- ↑ a b c d e Martha Furman Schleifer, Gary Galván: Latin American Classical Composers: A Biographical Dictionary. Lanham: Rowman & Littlefield, 2016, s. 306. ISBN 978-0-8108-8870-8.
- ↑ a b Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1675. ISBN 978-0-02-865528-4.
- ↑ a b The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 408. ISBN 0-674-37299-9.