Christophe Malavoy
 Christophe Malavoy (2015) | |
| Data i miejsce urodzenia |
21 marca 1952 |
|---|---|
| Zawód |
aktor, scenarzysta, reżyser |
| Współmałżonek |
Isabelle Malavoy |
| Lata aktywności |
od 1975 |
Christophe Malavoy (ur. 21 marca 1952[1] w Reutlingen[2]) – francuski aktor, scenarzysta i reżyser filmowy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Reutlingen w Niemczech, gdzie jego ojciec stacjonował jako oficer. Uczęszczał do École de la rue Blanche w Paryżu. Zadebiutował wraz z trupą tetralną KHI, kierowaną przez amerykańskiego reżysera Stuarta Seide w sztukach: Troilus i Kresyda (1974), Szkoda, że jest dziwką (1975) i Miarka za miarkę (1976).
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Swoją pierwszą rolę ekranową jako żołnierz otrzymał w komedii Nie ujdzie Ci to płazem! (Soldat Duroc, ça va être ta fête, 1975) u boku Roberta Webbera. Dopiero trzy lata później zauważono go jako agenta 8956 w dramacie kryminalnym Folder 51 (Le Dossier 51, 1978). Po występie jako Automarchi w dramacie Honor kapitana (L'Honneur d'un capitaine, 1982), rola Christophe’a w komedii Rockowa rodzina (Family rock, 1982) przyniosła mu Césara dla najlepszego debiutanta. W 1985 został uhonorowany nagrodą im. Jeana Gabina. Kolejne dwie nominacje do nagrody Césara zdobył za rolę Simona w melodramacie Kobieta mego życia (La femme de ma vie, 1986) z Jane Birkin i Jeanem-Louisem Trintignantem oraz jako kierownik fabryki obuwia Charles Sambrat w dramacie wojennym Roberta Enrico Zmęczony (De guerre lasse, 1987) u boku Nathalie Baye i Pierre’a Arditi[3].
Wyreżyserował filmy telewizyjne, w tym La Ville dont le prince est un enfant (1997) i Ceux qui aiment ne meurent jamais (2004).
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Razem z żoną Isabelle i tójką dzieci - Camille, Pauline i Romainem - zamieszkał na wsi, daleko od stolicy Francji[4].
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
- 1975: Nie ujdzie Ci to płazem! (Soldat Duroc, ça va être ta fête) jako żołnierz
- 1982: Równowaga (L'Affaire Seznec) jako Tintin
- 1982: Honor kapitana (L'Honneur d'un capitaine) jako Automarchi
- 1984: Śmierć we francuskim ogrodzie (Péril en la demeure) jako David Aurphet
- 1986: Kobieta mego życia (La femme de ma vie) jako Simon
- 1987: Krzyk sowy (The Cry of the Owl) jako Robert
- 1987: Zmęczony (De guerre lasse) jako Charles Sambrat
- 1991: Pani Bovary (Madame Bovary) jako Rodolphe Boulanger
- 2005: Clara Sheller jako Bertrand
- 2006: Laura – śmierć zapisana w kartach jako Max Fontane
- 2011: Delikatność (La Délicatesse) jako ojciec Nathalie
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Christophe Malavoy. Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-01-17]. (ang.).
- ↑ Christophe Malavoy. AlloCiné. [dostęp 2016-01-17]. (fr.).
- ↑ Christophe Malavoy. MYmovies. [dostęp 2016-01-17]. (wł.).
- ↑ Christophe Malavoy. Gala. [dostęp 2016-01-17]. (fr.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Christophe Malavoy w bazie IMDb (ang.)
- Christophe Malavoy w bazie Filmweb