Codex Grandior
Codex Grandior (z łac. Kodeks Większy) – zaginiony, jednotomowy kodeks Pisma Świętego wykonany na zlecenie Kasjodora, napisany po łacinie w VI wieku n.e. Kodeks ten powstał na podstawie trzech tekstów Pisma Świętego. Stanowił on podstawę do napisania Kodeksu Amiatyńskiego. Codex Grandior był jednym z pierwszych łacińskich egzemplarzy Pisma Świętego w jednym tomie[a].
Codex Grandior był jedną z co najmniej trzech wersji Biblii łacińskiej, które polecono sporządzić skrybom z klasztoru w Vivarium. Prawdopodobnie około 583 roku, wkrótce po śmierci Kasjodora, kodeks został przeniesiony do biblioteki na Lateranie w Rzymie. W 678 roku został zabrany z Rzymu przez anglosaskiego opata Ceolfryda na Wyspy Brytyjskie do kierowanych przez niego dwóch klasztorów — Wearmouth i Jarrow, znajdujących się na terenie dzisiejszej Nortumbrii. Posłużył tam za podstawę do sporządzenia Kodeksu Amiatyńskiego. Dziś Codex Grandior uważa się za zaginiony.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W języku greckim kompletne jednotomowe wersje Biblii powstały już prawdopodobnie w IV lub V wieku.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Richard Marsden: The Text of the Old Testament in Anglo-Saxon England. [w:] The Codex Amiatinus, a sister pandect and the Bibles at Vivarium [on-line]. s. 106-120. [dostęp 2013-06-05]. (ang.).