Collobrières
43°14′N 6°19′E/43,238056 6,309722| miejscowość i gmina | |||
 Place de la Libération (Plac Wyzwolenia) | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Region | |||
| Departament | |||
| Okręg | |||
| Kanton | |||
| Kod INSEE |
83043 | ||
| Mer |
Christine Amrane | ||
| Powierzchnia |
112,68 km² | ||
| Wysokość |
58–776 m n.p.m. | ||
| Populacja (2009) • liczba ludności |
| ||
| • gęstość |
16,35 os./km² | ||
| Kod pocztowy |
83610 | ||
Położenie na mapie Var  | |||
Położenie na mapie Francji  | |||
Położenie na mapie regionu Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże  | |||
| 43°14′N 6°19′E/43,238056 6,309722
| |||
| Strona internetowa | |||
.svg)
Collobrières – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże, w departamencie Var.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Gmina jest położona w słabo skomunikowanej, centralnej części gór Massif des Maures, przy drodze D14 z Pierrefeu-du-Var do Grimaud i jej odnodze D41 w kierunku morza[1]. Największym ciekiem jest potok Réal Collobrier, częściowo uregulowany[2]. Przez teren gminy płynie też m.in. Verne[1]. Wieś jest otoczona winnicami, wzgórzami i lasami, w których uprawia się m.in. kasztany jadalne i dąb korkowy[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Collobrières zostało założone około XII wieku jako Collubraira[2]. Z tego okresu pochodzi kamienny most Raoul Calvi (znany jako Pont Vieux – Stary Most) i kościół św. Ponsa, zbudowany na miejscu wcześniejszej kaplicy z 1060 roku[3]. Tereny te były zamieszkałe jednak dużo wcześniej, na co dowodem są dwa celtyckie menhiry, najwyższe w Prowansji (ok. 3 m wysokości), położone 4 km na południowy wschód, na płaskowyżu Lambert[4][1], oraz chodniki górnicze i inskrypcje z czasów Galów[3]. Położenie z dala od głównych szlaków komunikacyjnych i łatwość ograniczenia dostępu obcym (jedyna droga prowadziła przez most) odizolowały mieszkańców od średniowiecznych epidemii[3].
Na wschód od miasteczka na terenie gminy założono z inicjatywy Pierre'a Isnarda w 1170 roku kartuski klasztor Chartreuse de la Verne, wielokrotnie przebudowywany i zniszczony w czasie rewolucji francuskiej, a później odrestaurowany[4][5].
Przetwórstwo korka rozwinęło się w średniowieczu na bazie doświadczeń hiszpańskich[2].
Kasztany[edytuj | edytuj kod]
Collobrières jest określane jako "stolica kasztanów". W miasteczku znajduje się fabryka przetworów z kasztanów, a corocznie – w trzy ostatnie niedziele października – odbywa się Święto Kasztana (Les Fêtes de la Châtaigne)[6]. Na południowy wschód od miasta, w rezerwacie na płaskowyżu Lambert, znajduje się pień kasztanowca o obwodzie ponad 10 metrów[4].
Zabytki i inne atrakcje[edytuj | edytuj kod]
- kamienny most z XII w.
- ruiny kościoła św. Poncjusza z Cimiez
- neogotycki kościół Matki Boskiej Zwycięskiej (Notre Dame des Victoires) z 1873–1875 z organami z 1893 roku[3]
- liczne fontanny w miasteczku
- kartuskie opactwo Chartreuse de la Verne
- menhiry
- kaplica Matki Boskiej Anielskiej (Notre-Dame-des-Anges), na najwyższym wierzchołku Massif des Maures (767 m)[2][3]
Przez gminę przebiegają długodystansowe szlaki piesze GR90 i GR51 ("Balcons de la Mediterranée")[1].
Obszar gminy Collobrières wchodzi w skład apelacji winiarskiej AOC Côtes de Provence[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Top 100. 172 Toulon Aix-en-Provence. Skala 1:100 000. Wyd. II. Paryż: Institut Geographique National Paris, 2010. ISBN 978-2-7585-2378-9.
- ↑ a b c d e Russ Collins: Collobrières. [dostęp 2012-09-03]. (ang.).
- ↑ a b c d e L'histoire de Collobrières, Office du Tourisme, Collobrières [dostęp 2012-09-03] [zarchiwizowane z adresu 2012-02-06] (fr.).
- ↑ a b c Dana Facaros, Michael Pauls: South of France. Wyd. 8. Cadogan Guides, 2007, s. 237–238. ISBN 978-1-86011-358-1. (ang.).
- ↑ Le Monastère de la Verne, Office du Tourisme, Collobrières [dostęp 2012-09-03] [zarchiwizowane z adresu 2012-02-03] (fr.).
- ↑ Les Fêtes de la Châtaigne, Office du Tourisme, Collobrières [dostęp 2012-09-03] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-18] (fr.).
- ↑ Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 244. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Francuski urząd statystyczny. (fr.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona lokalnego biura informacji turystycznej (fr. • niem. • ang.)