Dół czaszkowy donosowy
Dół czaszkowy donosowy, dół czaszkowy przedni – zagłębienie w wewnętrznej powierzchni czaszki[1].
Jest to leżący najbardziej z przodu z trzech dołów czaszkowych, obok dołu czaszkowego środkowego i dołu czaszkowego doogonowego. Leży też z nich najwyżej. Z jednej strony sięga blaszki sitowej, z drugiej zaś skrzyżowania wzrokowego[1].
W dole czaszkowym donosowym leży kresomózgowie. Niedaleko znajduje się parzyste pasmo wzrokowe. Kanał wzrokowy, też parzysty, zmierza ku oczodołowi[1].
W związku z pneumatyzacją kości przedklinowej procesy patologiczne mogą się szerzyć na pasma wzrokowe. W efekcie mogą nawet doprowadzić do ślepoty[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Krysiak, Kobryń i Kobryńczuk 2012 ↓, s. 127.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kazimierz Krysiak, Henryk Kobryń, Franciszek Kobryńczuk: Anatomia zwierząt. T. 1: Aparat ruchowy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012. ISBN 978-83-01-16755-4.
