David Kagan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
David Dennis Kagan
Herb duchownego Nihil amori Christi praeponere
Kraj działania

Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

9 listopada 1949
Waukegan

Biskup Bismarck
Okres sprawowania

od 2011

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół łaciński

Prezbiterat

14 czerwca 1975

Nominacja biskupia

19 października 2011

Sakra biskupia

30 listopada 2011

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

30 listopada 2011

Miejscowość

Bismarck

Miejsce

katedra Ducha Świętego

Konsekrator

John Nienstedt

Współkonsekratorzy

Thomas Doran
Paul Zipfel

David Dennis Kagan (ur. 9 listopada 1949 w Waukegan, Illinois) – amerykański duchowny katolicki, biskup diecezji Bismarck od 2011.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Dorastał w Spring Grove w Illinois. Do kapłaństwa przygotowywał się m.in. w Rzymie, gdzie na Uniwersytecie Gregoriańskim uzyskał dyplomy z filozofii, teologii, a także prawa kanonicznego. Święcenia kapłańskie otrzymał 14 czerwca 1975 roku w rodzinnej diecezji, w katedrze św. Piotra w Rockford, Illinois z rąk bpa Arthura O’Neilla. Służył następnie duszpastersko w wielu parafiach. Zasiadał również w trybunałach i komisjach diecezjalnych. Był m.in. dyrektorem Biura Komunikacji, wikariuszem Trybunału Diecezjalnego, a także członkiem Kolegium Konsultorów i wikariuszem generalnym diecezji i moderatorem kurii. Od 2010 roku był proboszczem parafii Świętej Rodziny w Rockford. W roku 1994 otrzymał tytuł prałata honorowego Jego Świątobliwości, a w lipcu 2011 protonotariusza apostolskiego.

19 października 2011 roku otrzymał nominację na ordynariusza diecezji Bismarck w Dakocie Płn.[1] Jego konsekracja biskupia odbyła się 30 listopada 2011 roku w katedrze Ducha Świętego w Bismarck. Od 18 lipca 2012 do 19 czerwca 2013 pełnił funkcję administratora apostolskiego sąsiedniej diecezji Fargo w okresie sede vacante po mianowaniu dotychczasowego ordynariusza arcybiskupem metropolitą Denver.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. RINUNCIA DEL VESCOVO DI BISMARCK (U.S.A.) E NOMINA DEL SUCCESSORE. vatican.va, 2011-10-19. [dostęp 2021-06-27]. (wł.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]