Deividas Matulionis
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Ambasador Litwy w Danii | |
| Okres |
od 2002 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador Litwy w Niemczech | |
| Okres |
od 23 października 2012 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador Litwy przy NATO | |
| Okres |
od 20 kwietnia 2020 |
| Poprzednik | |
| Odznaczenia | |
| |
Deividas Matulionis (ur. 2 września 1963[1]) – litewski ekonomista, dyplomata, urzędnik państwowy, ambasador Litwy w Danii i Islandii (2001–2006), Niemczech (2012–2017) a od 2020 przy NATO.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1986 ukończył studia na Wydziale Ekonomiki Przemysłu Uniwersytetu Wileńskiego, po czym podjął pracę na tej uczelni jako asystent w Katedrze Teorii Ekonomii.
W 1991 rozpoczął pracę w litewskiej dyplomacji. Przez dwa lata pracował w Wydziale Europy Północnej Ministerstwa Spraw Zagranicznych jako starszy specjalista i pierwszy sekretarz. W latach 1993–1994 pełnił funkcję chargé d’affaires, a następnie radcy Ambasady Republiki Litewskiej w Estonii. Od 1994 był radcą w litewskiej placówce dyplomatycznej w Oslo, a od 1995 do 1997 w Kopenhadze. Następnie kierował wydziałami: Europy Północnej i Europy Zachodniej MSZ. W latach 1998–2001 był doradcą Rządu Republiki Litewskiej ds. międzynarodowych. W 2001 objął stanowisko ambasadora Litwy w Danii i Islandii. Po powrocie do kraju w 2006 został dyrektorem Departamentu Polityki Bezpieczeństwa Ekonomicznego w MSZ. W latach 2007–2009 pełnił funkcję sekretarza stanu w tym resorcie.
W latach 2009–2012 pełnił funkcję kanclerza Rządu Litwy (odpowiednik szefa kancelarii rządu[2][3]). Od 23 października 2012 do 3 maja 2017 był ambasadorem Litwy w Niemczech[4][5]. Po zakończeniu misji został doradcą premiera ds. polityki zagranicznej. Od 6 lutego 2018 do 10 kwietnia 2020 pełnił funkcję pierwszego zastępcy kanclerza Rządu[6][7]. 20 kwietnia 2020 został ambasadorem Litwy przy NATO[8].
W 2019 był przewodniczącym rządowej grupy roboczej przygotowującej w Wilnie uroczystości pogrzebowe szczątków powstańców styczniowych[9].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Komandorski Orderu „Za Zasługi dla Litwy” (2003)[10]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ NATO, Deividas Matulionis, Permanent Representative of Lithuania to NATO [online], NATO [dostęp 2023-06-26] (ang.).
- ↑ Į vyriausybės kanclerio pareigas perkeltas Deividas Matulionis [online], alfa.lt, 19 stycznia 2009 [dostęp 2020-12-01] (lit.).
- ↑ MSZ wzywa ambasador Litwy ws. "Hitlerjugend w polskich szkołach" [online], wiadomosci.dziennik.pl, 19 kwietnia 2011 [dostęp 2020-12-01] (pol.).
- ↑ Lietuvos Respublikos prezidento dekretas Nr 1K-1223 dėl D. Matulionio skyrimo Lietuvos Respublikos nepaprastuoju ir įgaliotuoju ambasadoriumi Vokietijos Federacinėje Respublikoje [online], 2 października 2012 [dostęp 2020-12-01].
- ↑ Lietuvos Respublikos Prezidento dekretas Nr 1K-996 dėl Deivido Matulionio atšaukimo iš Lietuvos Respublikos nepaprastojo ir įgaliotojo ambasadoriaus Vokietijos Federacinėje Respublikoje paraigų [online], 4 kwietnia 2017 [dostęp 2020-12-01].
- ↑ D. Matulionis skiriamas Vyriausybės vicekancleriu [online], lrvk.lrv.lt [dostęp 2020-12-01] (lit.).
- ↑ Augustas Stankevičius, Su ministrų kabinetu atsisveikino darbą baigiantis Vyriausybės vicekancleris [online], 15min.lt [dostęp 2020-12-01] (lit.).
- ↑ Lietuvos Respublikos prezidento dekretas Nr 1K-215 dėl Deivido Matulionio skyrimo Lietuvos Respublikos nepaprastuoju ir įgaliotuoju ambasadoriumi, Lietuvos nuolatiniu atstovu Šiaurės Atlanto Taryboje [online], 27 lutego 2020 [dostęp 2020-12-01].
- ↑ Za tydzień – uroczysty pogrzeb szczątków powstańców styczniowych [online], Wilnoteka [dostęp 2020-12-01] (pol.).
- ↑ Apdovanotų asmenų duomenų bazė [online], Apdovanotų asmenų duomenų bazė | Lietuvos Respublikos Prezidentas [dostęp 2020-12-01] (lit.).