Demokratyczna Sokyra

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Demokratyczna Sokyra
Демократична Сокира
Ilustracja
Państwo

 Ukraina

Lider

Ihor Szczedrin

Data założenia

2018 (założona)
22 maja 2019 (zarejestrowana)

Adres siedziby

Kijów, vul. Instytutska 22/7

Ideologia polityczna

liberalizm
liberalizm klasyczny
proeuropeizm

Barwy

     karmazyn
     mleczny

Obecni posłowie
0/424
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Demokratyczna Sokyra (ukr. Демократична Сокира) – ukraińska partia polityczna założona w 2018 roku, zarejestrowana 22 maja 2019 roku[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Geneza[edytuj | edytuj kod]

Założenie partii o nazwie „Demokratyczna Orda” ogłoszono w kwietniu 2018. Wśród osób, które zadeklarowały chęć wstąpienia do partii albo jej wsparcie, znalazło się blisko 30 osobistości, w tym blogerzy (Jurij Hudymenko, Ihor Bihdan), dziennikarze (Wiktor Trehubow, redaktor naczelny strony internetowej „Piotr і Maziepa”), Mychajło Makaruk (wolontariusz organizacji „Narodnyj tył” i wspólnoty „InformNapalm”), przedsiębiorcy (Bohdana Jarowa, Pyłyp Duchlij), hakerzy (bardziej znani z pseudonimów „Seanc Townsend” і „Jeoffrey Dahmer” z „Ukrainian Cyber Alliance”), weterani АТО (Ołeksandr Zołot´ko, Anton Kołumbet i inni), wolontariusze (Serg Marco, Jarosław Matiuszyn), programiści oraz pisarze[2][3]. Latem 2018 roku ogłoszono zmianę nazwy partii z „Demokratyczna Orda” na „Demokratyczna Sokyra”[4].

4 sierpnia 2018 roku w pubie „Swij w dosku” odbyło się spotkanie założycielskie partii, na którym obecnych było około 400 osób. Założyciele podkreślili, że na chwilę obecną zarejestrowani są tylko jako organizacja pozarządowa i zasadniczo nie są zainteresowani kupnem istniejącej partii, by potem zamienić jej dane rejestracyjne[5]. 27 grudnia 2018 złożono w Ministerstwo Sprawiedliwości Ukrainy wniosek o zarejestrowanie „Demokratycznej Sokyry” jako partii politycznej, a 22 maja 2019 roku oficjalnie wpisano do ewidencji (rejestr partii politycznych) Ministerstwa Sprawiedliwości Ukrainy[6][7][8][9].

Wybory parlamentarne w 2019 roku[edytuj | edytuj kod]

15 maja 2019 roku partie polityczne „Syła ludej”, „Ukrajinśkaja Hałyćka partija” i „Demokratyczna Sokyra” zawarły porozumienie w celu koordynacji działań „przeciw rosyjskiemu rewanżowi” i wprowadzenia demokratycznych reform[10][11][12][13].

13 czerwca 2019 roku zarejestrowano 10 kandydatów w jednomandatowych okręgach wyborczych[14]. Żadnemu z kandydatów nie udało się wygrać[15][16].

Działalność prawna[edytuj | edytuj kod]

Jurij Hudymenko podczas akcji „Impeachment Kołomojskiego”, 20 września 2019

Jeszcze przed oficjalną rejestracją partia zaczęła kampanię dla poparcia ustawy dotyczącej zamiany podatku dochodowego od osób prawnych na podatek od wyprowadzonego kapitału[17]. Partia zorganizowała również flash mob przeciwko ustawie 6688, ograniczającej wolność w Internecie oraz prawa dostawców usług internetowych[18].

Działania podjęte z inicjatywy partii, m.in. demonstracje ulicznych, jak również protesty w mediach społecznościowych, przyczyniły się do uchwalenia poprawek do kodeksu sieci transportu gazu. W wyniku tej kampanii zostały zaakceptowane dwie poprawki postulowane przez partię. Zdaniem kierownictwa „DemSokyry” początkowa wersja kodeksu umożliwiała regionalnym spółkom gazowniczym nielegalny odbiór gazu z sieci ogólnopaństwowej[19][20].

6 czerwca 2018 roku odbyły się wybory do Rady Kontroli Obywatelskiej przy Narodowym Biurze Antykorupcyjnym, w których największą liczbę głosów zdobyli kandydaci reprezentujący organizację „Demokratyczna Sokyra Ordy” – Maksym Diżeczko, Tetiana Łokaćka oraz Anatolij Mazur[21][22][23][24][24][25][26].

Podczas wyborów do Rady Kontroli Obywatelskiej przy Narodowym Biurze Antykorupcyjnym w 2019 roku organizacje społeczne deklarujące poparcie dla „Demokratycznej Siekiery” stworzyły koalicję ze stowarzyszeniem „Ruch weteraniw Ukrajiny”, uzyskując łącznie 14 z 15 miejsc[27][28].

Struktura i zarząd[edytuj | edytuj kod]

Przewodniczący partii: Ihor Szczedrin
Rada polityczna partii: Jurij Hudymenko, Ołeksandr Nojneć, Anton Szweć, Wiktor Trehubow, Anton Kołumbet[29]

Wszystkie decyzje uchwalane są w drodze głosowania wśród liderów partii (każdy z liderów ma po jednym głosie).

Finansowanie[edytuj | edytuj kod]

Według założycieli partii środki pieniężne potrzebne na finansowanie działalności pochodzą głównie od dobrowolnych wpłat zwolenników (finansowanie zewnętrzne). Partia regularnie publikuje raporty dotyczące kosztów i przychodów[30].

Krytyka[edytuj | edytuj kod]

Po przeprowadzeniu demonstracji „Weteran WoW” 9 maja 2018 roku media rosyjskie zarzuciły partii brak szacunku dla poległych w II wojnie światowej.

Niektóre ukraińskie media wraz z kilkoma działaczami społecznymi obwiniali partię za powiązanie z Administracją Prezydenta Ukrainy Petra Poroszenki, a część jej członków za związki polityczne z byłym parlamentarzystą z „Partii Regionów” Jurijem Iwaniuszczenką oraz z doradcą prezydenta Poroszenki – Jurijem Biriukowem.

„DemSokyra” potwierdza, że niektórzy jej członkowie byli powiązani z Jurijem Biriukowem, ale z pozostałymi zarzutami się nie zgadza[1][28][31].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b «Орда» прийде – хаос в НАБУ наведе?. ZIK, 2018-06-04. [dostęp 2018-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-24)]. (ukr.).
  2. ↑ Структура ДемОрди. Demokratyczna Topór. [dostęp 2018-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  3. ↑ В Украине появилась интернет-партия «ДемОрда». Зачем её создали?. Букви, 2018-04-28. [dostęp 2020-02-11]. (ros.).
  4. ↑ Демократична Орда/Сокира: Звіт за першу половину літа. Demokratyczna Topór, 2018-07-24. [dostęp 2018-11-17].
  5. ↑ Провластные блогеры создают партию „Демократический топор”. strana.ua, 2018-08-05. [dostęp 2018-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-14)]. (ros.).
  6. ↑ Мін'юст зареєстрував партію „Демократична сокира”, відому через політичний тролінг. Espreso TV, 2019-05-22. [dostęp 2019-05-22].
  7. ↑ Мін’юст зареєстрував нову партію, відому через політичний тролінг. ZIK, 2019-05-23. [dostęp 2020-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-26)].
  8. ↑ Минюст зарегистрировал партию «Демократична Сокира». antikor.com.ua, 2019-05-22. [dostęp 2020-02-12]. (ros.).
  9. ↑ Мінʼюст зареєстрував партію «Демократична Cокира», знану через політичний тролінг. thebabel, 2019-05-22. [dostęp 2020-02-12].
  10. ↑ Партії «Сила Людей», УГП та «Демократична сокира» стали партнерами. hromadske.ua, 2019-05-15.
  11. ↑ Партії «Демократична Сокира», «Сила Людей» і «УГП» стали партнерами, щоб протистояти «російському реваншу». thebabel, 2019-05-15. [dostęp 2020-02-12].
  12. ↑ Демократична Сокира, Українська Галицька Партія та Сила людей підписали меморандум. galinfo, 2019-05-15. [dostęp 2020-02-12].
  13. ↑ “Сила людей”, “Демсокира” й галичани об’єднали зусилля перед виборами до Ради. Новинарня, 2019-05-15. [dostęp 2020-02-28].
  14. ↑ ЦВК зареєструвала 42 самовисуванців і 10 представників „Демсокири”. lb.ua, 2018-06-13. [dostęp 2020-02-28].
  15. ↑ Відомості про підрахунок голосів виборців в одномандатному виборчому окрузі №218. ЦВК. [dostęp 2020-01-18].
  16. ↑ Відомості про підрахунок голосів виборців в одномандатному виборчому окрузі №169. ЦВК. [dostęp 2020-01-18].
  17. ↑ Вкотре про ПнВК. Demokratyczna Topór, 2018-05-14. [dostęp 2018-09-14].
  18. ↑ Законопроект №6688 о блокировке сайтов снова на повестке профильного комитета. petrimazepa.com, 2018-08-31. [dostęp 2020-01-18]. (ros.).
  19. ↑ На директора департаменту НКРЕКП вночі напали невідомі. theinsider.ua, 2018-07-24. [dostęp 2018-09-14]. (ros.).
  20. ↑ Монополії облгазів не буде: нацкомісія відхилила вигідні олігархам правки. ТСН, 2018-07-28. [dostęp 2020-01-20].
  21. ↑ Результати рейтингового Інтернет-голосування за Раду громадського контролю при НАБУ-2018. nabu.gov.ua, 2018-06-06. [dostęp 2018-06-20].
  22. ↑ Вибори до Ради громадського контролю НАБУ: зриваємо маски з кандидатів. Ukraińska prawda, 2018-05-30. [dostęp 2020-02-12].
  23. ↑ Битва за громадський контроль над НАБУ: хто у фіналі?. Radio Wolna Europa, 2018-05-31. [dostęp 2020-02-12].
  24. ↑ a b Стали известны результаты выборов в общественный совет НАБУ. Букви, 2018-05-31. [dostęp 2020-02-12]. (ros.).
  25. ↑ В Совет общественного контроля при НАБУ проходят вождь ультраправых из С14 Карась и „Топор орды”. Страна.ua, 2018-05-31. [dostęp 2020-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-26)]. (ros.).
  26. ↑ „Demokratyczna Siekiera Hordy” i neonazista w radzie nadzorczej ukraińskiego CBA. [dostęp 2020-02-12].
  27. ↑ Відомі переможці голосування до Ради громадського контролю при НАБУ. sud.ua, 2018-05-31. [dostęp 2019-05-31].
  28. ↑ a b Операція “Захоплення”: як блогери з “Демсокири” взяли під контроль Раду громадського контролю НАБУ. lb.ua, 2019-06-11. [dostęp 2020-02-12].
  29. ↑ В Україні створять партію на блокчейні. 2018-04-24. [dostęp 2020-02-28]. (ros.).
  30. ↑ Фінансовий звіт. Demokratyczny Topór. [dostęp 2018-09-14]. (ukr.).
  31. ↑ Битва за громадський контроль над НАБУ: хто у фіналі?. Radio Wolna Europa. [dostęp 2018-06-20]. (ukr.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Demokratyczna_Sokyra&oldid=72090670”