Dermatocystyda

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dermatocystydy Pluteus salicinus

Dermatocystyda (l. poj. łac. dermatocystidium, l.mn. dermatocystidia) – rodzaj cystyd występujący w skórce na powierzchni kapelusza grzybów[1] (w jej zewnętrznej warstwie zwanej epikutisem). Mają na ogół kształt maczugowaty, wrzecionowaty lub walcowaty i zawierają liczne przegrody[2]. Występowanie dermatocystyd, ich liczba i budowa, odgrywają dużą rolę przy mikroskopowym oznaczaniu niektórych gatunków grzybów, np. gołąbków (Russula), strzępiaków (Inocybe)[3][1].

Obecność dermatcystyd wpływa na wygląd powierzchni kapelusza. Gdy ich brak, powierzchnia jest naga i błyszcząca, obecność dermatocystyd powoduje, że jest matowa, a w zależności od ich ilości i wysokości powierzchnia staje się aksamitna lub kutnerowata[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Andrzej Nespiak, Grzyby. Strzępiak (Inocybe), t. XIX, Warszawa – Kraków: PWN, 1990, ISBN 83-01-08749-8.
  2. Heinrich Dörfelt, Gottfried Jetschke, Wörterbuch der Mycologie.'' Auflage. Spektrum Akademischer Verlag, t. 2, Heidelberg/Berlin 2001.
  3. a b Alina Skirgiełło, Mleczaj (''Lactarius''). Grzyby (''Mycota''), tom 25. Podstawczaki (''Basidiomycetes''), gołąbkowce (''Russulales''), gołąbkowate (''Russulaceae''), mleczaj (''Lactarius''), Kraków: PWN, 1998, s. 14, ISBN 83-85444-65-3.