Działko Typ 2
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj |
działko lotnicze |
| Historia | |
| Produkcja |
1944–1945[1] |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
30 mm |
| Nabój | |
| Magazynek | |
| Wymiary | |
| Długość |
2100 mm[2] |
| Długość lufy |
1300 mm[2] |
| Masa | |
| karabinu właściwego |
50 kg[2] |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
710 m/s[1] |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
400 strz./min[2] |
Działko Typ 2 (karabin maszynowy Marynarki Typ 2) – działko lotnicze kalibru 30 mm zaprojektowane dla Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej w okresie II wojny światowej. Działko bazowało na licencyjnym Oerlikonie FF.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
W Cesarskiej Marynarce Wojennej wszystkie automatyczne karabiny i działka lotnicze bez względu na ich kaliber określane były mianem kijuu (skrót od kikan juu czy „karabin maszynowy”), dalsze oznaczenie to rok wprowadzenia do służby i pokazywało dwie ostatnie cyfry roku według kalendarza japońskiego (2602 - 1942 w kalendarzu gregoriańskim)[3]. W przypadku wprowadzenia modyfikacji w wyniku których powstał nowy model tej samej broni otrzymywała ona oznaczenie gata („model”), mniejsze modyfikacje w ramach tego samego modelu oznaczane były słowem kai (kaizo - „modyfikacja”, „zmiana”), na przykład oznaczenie 99 shiki 3 gata kai 2 jest tłumaczone jako „typ 99, model 3, druga modyfikacja”[3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1935 japońska Marynarka zakupiła przez podstawione osoby trzecie po kilka egzemplarzy działek Oerlikona FF F, FF L i FF S, które zostały zbadane i bardzo wysoko ocenione[4]. W 1937 utworzono firmę Dainihon Heiki KK która dzięki pomocy Marynarki zakupiła licencje do budowy wszystkich trzech działek[4]. Od 1939 firma Dainihon Heiki prowadziła już na dużą skalę produkcję seryjną działek Typ 99-1 i 99-2[5].
W 1942 dowództwo Marynarki rozpisało konkurs 17-shi na nowy „karabin maszynowy dużego kalibru”, w odpowiedzi w różnych wytwórniach powstało kilka mniej i bardziej udanych konstrukcji[6]. Kierownictwo Dainihon Heiki dowiedziało się o planowanym konkursie zanim został jeszcze rozpisany i w zakładach rozpoczęto planowanie nowego działka bez pełnej wiedzy na temat wymagań stawianym nowej konstrukcji[1]. Nowe działko Dainihon Heiki było powiększonym Oerlikonem FF i jak się okazało, nie spełniało ono wszystkich założeń konkursu[1]. W porównaniu z wymaganiami konkursowymi szybkostrzelność działka była zbyt niska, pociski miały za małą moc i nie było ono zasilane z taśmy[1].
Pomimo oczywistych problemów z nową konstrukcją, zamówiono krótką serię nowych działek które zostały wyprodukowane dopiero w 1943[1]. Testy nowej broni miały się odbyć sierpniu 1943 na Rabaulu ale ostatecznie odbyły się dopiero na wiosnę 1944 w Truk[1]. Wyprodukowana w niewielkich ilościach broń używana była w latach 1945-45[1].
Działko montowane było w późnych modelach Zera[7], Mitsubishi J2M[8], Yokosuka P1Y[9]i być może Nakajima J1N1-S[10][11].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i Robert C. Mikesh: Japanese Aircraft Equipment 1940–1945. s. 133.
- ↑ a b c d e f A.G. Williams: Rapid Fire. s. 239.
- ↑ a b Robert C. Mikesh: Japanese Aircraft Equipment 1940–1945. s. 126.
- ↑ a b Robert C. Mikesh: Japanese Aircraft Equipment 1940–1945. s. 129.
- ↑ Robert C. Mikesh: Japanese Aircraft Equipment 1940–1945. s. 130.
- ↑ Robert C. Mikesh: Japanese Aircraft Equipment 1940–1945. s. 137.
- ↑ René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 376.
- ↑ René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 395-6.
- ↑ René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 467-8.
- ↑ A.G. Williams: Rapid Fire. s. 172.
- ↑ René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 422.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. Londyn: Putnam, 1979. ISBN 0-370-30251-6.
- Robert C. Mikesh: Japanese Aircraft Equipment 1940–1945. Atglen, PA: Schiffer Publishing, 2004. ISBN 0-7643-2097-1.
- Anthony G. Williams: Rapid Fire: The Development of Automatic Cannon and Heavy Machine Guns for Armies, Navies, and Air Forces. Airlife Publishing, Ltd, 2000. ISBN 978-1840371222.