Eleonora Dziękiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eleonora Dziękiewicz
Ilustracja
Imię i nazwisko przy narodzeniu

Eleonora Staniszewska

Data i miejsce urodzenia

25 października 1978
Gdańsk

Wzrost

185 cm

Pozycja

środkowa

Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst.
2007−2014  Polska 69
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa Europy
brąz Polska 2009 drużynowo

Eleonora Dziękiewicz z d. Staniszewska (ur. 25 października 1978 w Gdańsku) − polska siatkarka, grająca na pozycji środkowej, reprezentantka Polski.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Eleonora Dziękiewicz zawodniczką BKS-u Aluprof Bielsko-Biała w sezonie 2008/2009

Urodziła się w Gdańsku; swoje pierwsze siatkarskie kroki stawiała w tym właśnie mieście występując najpierw w AZS-ie, a później w Gedanii. Kolejnym klubem w karierze siatkarki był II-ligowy Sokół Mogilno. Po dość krótkim okresie gry w tym klubie, Dziękiewicz wróciła do Gedanii. Tam została dostrzeżona przez działaczy Stali Mielec i ostatecznie przeszła do tego zespołu. Kolejnym epizodem w jej karierze była PTPS Nafta-Gaz Piła. W sezonie 2004/2005 Dziękiewicz zdobyła z nią brązowy medal mistrzostw Polski. Była jednak tylko rezerwową. Regularne występy zaczęły się dopiero w następnym sezonie, gdy z klubu, z powodów finansowych, odeszło wiele zawodniczek. W tym sezonie siatkarka zdobyła z pilankami srebrny medal mistrzostw Polski, na finiszu przegrawszy z MKS-em Muszynianką-Fakro Muszyna. Sezon 2006/2007 Dziękiewicz spędziła w Winiarach Kalisz. W barwach Winiar zdobyła swoje pierwsze mistrzostwo i Puchar Polski. Dobre występy zaowocowały nie tylko przyznaniem jej tytułu MVP turnieju Pucharu Polski, ale także powołaniem do reprezentacji Polski. W sezonie 2007/2008 reprezentowała Winiary Bakalland Kalisz. Sezony 2008/2009 i 2009/2010 spędziła w klubie BKS Aluprof Bielsko-Biała. Od sezonu 2010/2011 występowała w Atomie Trefl Sopot, gdzie wywalczyła srebrny medal mistrzostw Polski, jednak tylko jako rezerwowa, a w następnym sezonie sięgnęła po mistrzostwo Polski i została wybrana MVP ostatniego finałowego meczu z Bankiem BPS Muszynianką Fakro Muszyna. W latach 2013-2017 była zawodniczką Tauronu Banimex MKS Dąbrowy Górniczej. W dniu 5 kwietnia 2017 ogłosiła zakończenie kariery[1].

Eleonora Dziękiewicz zawodniczką BKS-u Aluprof Bielsko-Biała w sezonie 2009/2010
Eleonora Dziękiewicz zawodniczką Atomu Trefl Sopot w sezonie 2010/2011
Eleonora Dziękiewicz zawodniczką Atomu Trefl Sopot w sezonie 2011/2012

Kluby[edytuj | edytuj kod]

Lata gry Klub
Gedania Gdańsk
Sokół Mogilno
Gedania Gdańsk
2000−2003 Stal Mielec
2003−2006 PTPS Nafta-Gaz Piła
2006−2008 Winiary Kalisz
2008−2010 BKS Aluprof Bielsko-Biała
2010−2012 Atom Trefl Sopot
2012−2013 Bank BPS Muszynianka Fakro Muszyna
2013–2017 Tauron Banimex MKS Dąbrowa Górnicza

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Zawodniczka została po raz pierwszy powołana do reprezentacji Polski na turniej Grand Prix 2007, na którym została uznana za najlepszą blokującą. Później reprezentowała Polskę podczas mistrzostw Europy i Pucharu Świata. Trener Marco Bonitta nie powołał jej na Igrzyska Olimpijskie w Pekinie. Brązowy medal mistrzostw Europy, który odebrała w październiku 2009, jest ostatnim wywalczonym przez nią w biało-czerwonych barwach krążkiem, gdyż kilka miesięcy potem postanowiła zakończyć karierę reprezentacyjną. W 2014 roku wróciła do kadry Polski na Turniej Kwalifikacyjny do Mistrzostw Świata. W latach 2007–2014 rozegrała w niej 69 spotkań.

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwo Polski:

Puchar Polski:

Superpuchar Polski:

  • złoto 2007, 2013

Puchar CEV:

Sukcesy reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa Europy Juniorek:

  • brąz 1996

Mistrzostwa Europy:

Nagrody indywidualne i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • 2007: MVP turnieju finałowego Pucharu Polski
  • 2007: Najlepsza blokująca Grand Prix
  • 2008: Najlepsza polska siatkarka i środkowa w plebiscycie miesięcznika "Super Volley" w 2007 roku
  • 2008: Siatkarka Roku 2007 w plebiscycie Siatkarskie Plusy

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Eleonora Dziękiewicz kończy sportową karierę. [dostęp 2017-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-08)]. (pol.).