Erwin Kalus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Erwin Kalus
Ilustracja
Stefania i Erwin Kalus (1937)
Reprezentacja

 Polska

Data i miejsce urodzenia

1 maja 1918
Bielszowice

Data śmierci

1943

Konkurencja

Pary sportowe
Soliści (1933)

Partner sportowy

Stefania Kalus

Zakończenie kariery

1939

Erwin Kalus (ur. 1 maja 1918 w Bielszowicach, zm. 1943) – polski łyżwiarz figurowy startujący w konkurencji solistów, a następnie w parach sportowych z siostrą Stefanią Kalus oraz kolarz. Podczas II wojny światowej był żołnierzem.

Był członkiem sekcji łyżwiarskiej Szkolnego Koła Sportowego Miejskiego Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczego w Katowicach, Śląskiego Towarzystwa Łyżwiarskiego w Katowicach (w latach 1933–1939) oraz Zakopiańskiego Towarzystwa Łyżwiarskiego (w roku 1939). W latach 1933–1934 wraz z siostrą przebywał w słynnej wówczas szkole łyżwiarskiej Engelmanna w Wiedniu, podnosząc sportowe kwalifikacje[1].

W barwach KS Ruch Chorzów natomiast uprawiał kolarstwo. W 1937 roku zawodnik zdobył 1. miejsce w szosowym wyścigu kolarskim zorganizowanym z okazji VIII Wszechpolskiego Zlotu „Sokoła” w Katowicach.

W czasie II wojny został skierowany na front włoski. Zginął podczas próby dezercji do wojska polskiego[1].

Reprezentanci Śląskiego Towarzystwa Łyżwiarskiego w styczniu 1935, trzeci od lewej Erwin Kalus, następnie Stefania Kalus, Elżbieta Czor, Barbara Chachlewska
Stefania i Erwin Kalus na zawodach w Krakowie w styczniu 1933

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Pary sportowe[edytuj | edytuj kod]

Ze Stefanią Kalus

Zawody 1934 1935 1936 1937 1938 1939
Międzynarodowe[1]
Mistrzostwa świata 7 12 9
Mistrzostwa Europy 5 5 5
Krajowe[1]
Mistrzostwa Polski 3 3 1[a] 1 1 1

Soliści[edytuj | edytuj kod]

Zawody 1933
Krajowe[1]
Mistrzostwa Polski 1 J

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Leksykon ludzi katowickiej kultury fizycznej i turystyki – Kalus Erwin. MHK. [dostęp 2019-09-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-07)]. (pol.).

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Według doniesienia prasowego w 1936 mistrzami Polski zostali Barbara Chachlewska i Alfred Theuer, którzy rok później zdobyli srebrny medal i jako ustępujący mistrzowie pogratulowali rodzeństwu Kalusom zdobycia przez nich tytułu, zob. Mistrzostwa Polski w jeździe figurowej. „Polska Zachodnia”. 53, s. 7, 22 lutego 1937.