Eunotia paratridentula
| Systematyka[1] | |
| Domena | |
|---|---|
| Supergrupa | |
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Podklasa |
Eunotiophycide |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Eunotia paratridentula |
| Nazwa systematyczna | |
| Eunotia paratridentula Lange-Bertalot & Kulikovskiy Kulikovskiy, M.S., Lange-Bertalot, H., Witkowski, A., Dorofeyuk, N.I. & Genkal, S.I. (2010). Diatom assemblages from Sphagnum bogs of the world. I. Nur bog in northern Mongolia. Bibliotheca Diatomologica 55: 1-326. | |
Eunotia paratridentula (syn: Eunotia muscicola var. tridentula Nörpel & Lange-Bertalot, 1993)[1] – gatunek okrzemek występujących w wodach płynących.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Okrzemki o kształcie podłużnym, żyjące jako element fitobentosu. Pancerzyki dorsiwentralne. Krawędź wentralna lekko do dość silnie wypukłej z jednym mniej więcej wyodrębnionym wybrzuszeniem, w obrębie którego usytuowane są środkowe końce ramion rafy. Krawędź dorsalna najczęściej trójfalista, pojedynczo spotykane są także dwu lub czterofaliste. Końce główkowato wyodrębnione i wygięte ku stronie wentralnej[2].
Jednokomórkowe osobniki o rozmiarach 6–22 μm długości i 3–5 μm szerokości. Prążki 14–18 w 10 μm, na końcach niemal niezauważalnie gęściej usytuowane. Areole w mikroskopie świetlnym niewidoczne (35–40 w 10 μm). Węzły terminalne rafy w pobliżu biegunów. Końce terminalne rafy na powierzchni okrywy krótko zakrzywione[2].
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Dość częsta w Europie środkowej, licznie występująca w źródłach i dystroficznych, ubogich w elektrolity górnych, odcinkach strumieni na krzemianowych terenach wyżynnych[2]. Gatunek słodkowodny. Występuje w różnych regionach świata, przy czym nie był stwierdzany w Afryce[1].
W polskim wskaźniku okrzemkowym do oceny stanu ekologicznego rzek (IO) uznany za gatunek referencyjny dla rzek o podłożu krzemianowym. Przypisano mu wartość wskaźnika trofii równą 0,6, natomiast wskaźnika saprobii 1,0, co odpowiada preferencjom do wód niezanieczyszczonych[3].
Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]
W Europie środkowej podobna, lecz rzadka, jest Eunotia minutula Grunow o mniejszej szerokości okryw i silniej wklęsłej krawędzi wentralnej. Z kolei Eunotia varioundulata Nörpel-Schempp i Lange-Bertalot występuje tylko w Skandynawii. Dwa kolejne taksony, które wcześniej połączone były z E. paratridentula jako odmiany jednego gatunku, nie zostały w Europie środkowej dotąd zaobserwowane – są to Eunotia muscicola Krasske i Eunotia perminuta Grunow. Eunotia tridentula Ehrenberg jest elementem fykoflory amerykańskiej i nie ma wiarygodnych doniesień o jej występowaniu w Europie[2]. Bywa także mylona z Eunotia perpusilla (Grunow) Berg.[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Eunotia paratridentula Lange-Bertalot & Kulikovskiy :: Algaebase [online], www.algaebase.org [dostęp 2019-01-14].
- ↑ a b c d Małgorzata Bąk i inni, Klucz do oznaczania okrzemek w fitobentosie na potrzeby oceny stanu ekologicznego wód powierzchniowych w Polsce, wyd. I, Warszawa 2012, 2012, s. 138, ISBN 978-83-61227-96-0.
- ↑ ETAPII, [w:] Ocean Sense Maciej Fojcik, „Aktualizacja metodyk monitoringu i oceny stanu ekologicznego śródlądowych wód powierzchniowych na podstawie fitobentosu wraz ze szkoleniami”, [w:] Załącznik 2.6. Ostateczna wersja zaktualizowanych metodyk na potrzeby oceny stanu ekologicznego wód powierzchniowych w Polsce na podstawie fitobentosu, Gdańsk, czerwiec 2018.
- ↑ Eunotia perpusilla - Species - Diatoms of North America [online], diatoms.org [dostęp 2019-01-14].