Europejska Organizacja Portów Morskich
Europejska Organizacja Portów Morskich (ESPO) – założone w 1993 roku ciało przedstawicielskie reprezentujące władze, zarządy i związki portów morskich krajów Unii Europejskiej i Norwegii. Do organizacji mogą należeć również inne kraje spoza UE, lecz przysługuje im status obserwatora[1][2][3].
Siedziba Zgromadzenia Ogólnego, Komitetu Wykonawczego i ośmiu komisji technicznych ESPO mieści się w Brukseli[1]. ESPO reprezentuje interesy 98% portów morskich UE[3] i jest w bezpośrednim kontakcie z 500 portami spoza Unii[3].
Pochodzenie[edytuj | edytuj kod]
W roku 1974 Komisja Europejska utworzyła Portową Grupę Roboczą (PWG), do której zaproszono władze głównych portów Europy. Prace PWG zaowocowały utworzeniem w roku 1993 ESPO. ESPO funkcjonuje jako niezależna organizacja reprezentująca interesy zarządów portów członkowskich. Jej pierwszym przewodniczącym został Ferdinand Suykens, były dyrektor naczelny portu w Antwerpii[3].
Zarządzanie[edytuj | edytuj kod]
Władzę najwyższą organizacji sprawuje Zgromadzenie Ogólne, składające się z trzech przedstawicieli każdego państwa członkowskiego. Jest odpowiedzialne za prowadzenie polityki opartej o wytyczne komisji technicznych i zbiera się co najmniej dwa razy w roku[3]. Komitet Wykonawczy składa się z przewodniczącego, dwóch wiceprzewodniczących i dwóch wybieralnych członków Zgromadzenia Ogólnego. Komitet Wykonawczy jest odpowiedzialny za współdziałanie z Komisją Europejską i innymi instytucjami UE[3]. Komisje techniczne to komisja ds. transportu, komisja morska i komisja ds. środowiska[3].
Środowisko[edytuj | edytuj kod]
Misją ESPO jest oddziaływanie na politykę unijną w celu osiągnięcia bezpiecznego, wydajnego i przyjaznego dla środowiska sektora portowego, a także działalność jako kluczowego elementu branży transportowej, gdzie stosowane są – w sposób nieograniczony i niewypaczony – warunki rynkowe[4].
W 2003 roku ESPO rozpowszechniła wśród członkowskich zarządów portów zbiór zasad praktycznego postępowania w sprawie środowiska[5]. Ten zbiór zasad jest wykorzystywany w połączeniu ze Środowiskowym Systemem Przeglądu Portów (PERS) w celu wypracowania standardów polityki, zarządzania i wykonywania zaleceń zgodnych z przepisami o ochronie środowiska. PERS powstał jako część stworzonego przez ESPO projektu ECOPORTS[3][5].
Konferencje[edytuj | edytuj kod]
ESPO organizuje doroczne konferencje portów[6]. Podczas 9. konferencji ESPO w Sopocie organizacja zaapelowała do Komisji Europejskiej o ustanowienie spójnej polityki portowej na kontynencie europejskim. Swe propozycje wyraziła w dokumencie pod nazwą „Manifest Portowy”[7]. 12. doroczna konferencja ESPO odbyła się 30 kwietnia 2015 roku w Atenach[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Welcome to the ESPO website. ESPO.
- ↑ Peter Brodie: Commercial Shipping Handbook. CRC Press, 2014, s. 142. ISBN 978-1-317-68519-7.
- ↑ a b c d e f g h Peter Brodie: Commercial Shipping Handbook, Second Edition. CRC Press, 2013, s. 147. ISBN 978-1-317-85961-1.
- ↑ European See Ports Organisation.
- ↑ a b Joe Amadi-Echendu, Kerry Brown, Roger Willett: Definitions, Concepts and Scope of Engineering Asset Management. Springer Science & Business Media, 2010, s. 301. ISBN 978-1-84996-178-3.
- ↑ E. van Hooydonk: Soft Values of Seaports: A Strategy for the Restoration of Public Support for Seaports. Garant, 2007, s. 13–15. ISBN 978-90-441-2148-3.
- ↑ Sopot: Europejska Organizacja Portów Morskich apeluje o wspólną politykę portową. „Dziennik Bałtycki”, 12 maja 2012.
- ↑ 2015 ESPO Conference Athens. ESPO.