Sieć Eurydice
Eurydice (ang. Eurydice network; niem. Netzwerk Eurydice) – sieć wymiany informacji i analiz na temat systemów edukacji w Europie[1]. W 2011 sieć składała się z 37 biur w 33 krajach biorących udział w programie Lifelong Learning Programme (kraje Unii Europejskiej, Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu i Turcja)[1]. Prace sieci koordynuje biuro europejskie działające w ramach Agencji Wykonawczej ds. Edukacji i Sektora Audiowizualnego (EACEA A7)[1].
Cele[edytuj | edytuj kod]
Najważniejszym zadaniem sieci jest publikacja raportów porównawczych oraz informacji krajowych dotyczących różnych aspektów działania systemów edukacji. Sieć publikuje rocznie kilka raportów tematycznych, co roku aktualizuje opracowania z serii „Fakty i Liczby” oraz szczegółowe krajowe opisy systemów edukacji. Sieć ma za zadanie wspierać Komisję Europejską oraz polityków edukacyjnych w poszczególnych krajach w ich działaniach na rzecz realizacji wspólnych celów edukacyjnych Unii Europejskiej (strategia Europa 2020, „Edukacja i Szkolenia 2020”) oraz reformowania krajowych systemów edukacji. Publikacje Eurydice mają również za zadanie wspierać współpracę państw uczestniczących w programie Erasmus+ realizowanym w latach 2014–2020.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Początki sieci sięgają lat 70. XX wieku, kiedy nad przygotowaniem wspólnej platformy wymiany informacji o edukacji pracowały dwa departamenty generalne Komisji Europejskiej[2]. Ostatecznie Parlament Europejski zaaprobował powstanie sieci Eurydice 16 września 1980[2]. Nazwa sieci jest nawiązaniem do mitologicznej Eurydyki.
Polskie Biuro Eurydice działa od roku 1996[potrzebny przypis], w latach 1997-2014 opublikowało 25 raportów na temat systemu edukacji w Polsce[3]. Polski wkład do publikacji powstaje we współpracy z ekspertami z Ministerstwa Edukacji Narodowej, Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz instytutów badawczych i szkół wyższych[potrzebny przypis]. Na stronie biura publikowane są najnowsze raporty Eurydice w języku angielskim i ich polskojęzyczne streszczenia, a po dokonaniu tłumaczenia – raporty w języku polskim[potrzebny przypis].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c David Crosier i inni, Modernisation of higher education in Europe: funding and the social dimension 2011, Brussels: Education, Audiovisual and Culture Executive Agency, 2011, s. 118, DOI: 10.2797/67665, ISBN 978-92-9201-205-2 [dostęp 2016-04-29] (ang.).
- ↑ a b Eugeniusz Suwiński, Europejski wymiar polskiej edukacji, Wydawnictwo Temat, 2002, s. 9-10, ISBN 978-83-86617-63-0 [dostęp 2016-04-29] (pol.).
- ↑ Raporty Polskiego Biura EURYDICE [online], eurydice.org.pl [dostęp 2016-04-29].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Europejskie Biuro Eurydice en. webgate.ec.europa.eu. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-16)].
- Polskie Biuro Eurydice pl