Ewa Garczyńska
| Data urodzenia | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Ewa Garczyńska, po mężu Czernuszewicz (ur. 19 maja 1955 w Cieplicach Śląskich[1]) – polska lekkoatletka, skoczek w dal, mistrzyni i reprezentantka Polski.
Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]
Była zawodniczką MKS Podgórze Karkonoskie, MKS MDK Karkonosze Jelenia Góra i AZS Wrocław.
Na mistrzostwach Polski seniorek na otwartym stadionie zdobyła trzy medale w skoku w dal: złoty w 1976 i dwa brązowe (1977 i 1979)[2]. W 1981 została w tej samej konkurencji halową wicemistrzynią Polski seniorek, a w 1978 zdobyła brązowy medal[3].
Reprezentowała Polskę w półfinale Pucharu Europy w 1981, zajmując w skoku w dal 4. miejsce, z wynikiem 6,26[4].
W 1978 ukończyła studia w Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, następnie pracowała jako nauczycielka wychowania fizycznego w Szkole Podstawowej nr 74 we Wrocławiu[5].
Lekkoatletą był także jej starszy brat, Waldemar Garczyński (ur. 1951), m.in. finalista mistrzostw Polski seniorów w 1975 w biegu na 3000 m z przeszkodami.
Rekord życiowy w skoku w dal: 6,44 (15.07.1981)[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sportowcy ziemi jeleniogórskiej 1945-2010, wyd. Jelenia Góra 2012, s. 138
- ↑ Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1922-2011. Konkurencje kobiece, wyd. Bydgoszcz 2011, s. 369
- ↑ Daniel Grinberg i inni Historia polskiej lekkoatletyki halowej 1924-2014, wyd. Warszawa-Sopot 2014, s. 427
- ↑ Francisco Ascorbe, Félix Capilla, José Luis Hernández History of the European Cup. Statistics handbook, wyd. Malaga 2006, s. 170
- ↑ Sportowcy ziemi jeleniogórskiej 1945-2010, wyd. Jelenia Góra 2012, s. 139
- ↑ Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki 1919-1994, wyd. Warszawa 1994, s. 200
nr – nie rozegrano