Frances Sweeney

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Frances Sweeney
Data i miejsce urodzenia

ok. 1908
Boston

Data i miejsce śmierci

19 czerwca 1944
Boston

Przyczyna śmierci

atak serca

Zawód, zajęcie

dziennikarka

Edukacja

Mount Saint Joseph Academy

Wyznanie

katolicyzm

Frances Sweeney (ur. ok. 1908 w Bostonie, zm. 19 czerwca 1944 tamże) – dziennikarka i aktywistka, która prowadziła kampanię przeciwko faszyzmowi, antysemityzmowi i korupcji politycznej w Bostonie w latach czterdziestych XX wieku. Redagowała własną gazetę „Boston City Reporter” i założyła rubrykę „Rumor Clinic” w gazecie Boston Herald w celu zwalczania faszystowskiej dezinformacji. Chcąc przeciwdziałać wpływom księdza Charlesa Coughlina, którego antysemickie audycje były popularne wśród irlandzkich katolików w Bostonie, prowadziła protesty i pisała artykuły potępiające Front Chrześcijański i podobne organizacje. Była sekretarzem Amerykańsko-Irlandzkiego Stowarzyszenia Obronnego w Bostonie (American-Irish Defense Association of Boston) i wiceprzewodniczącą Komitetu Obywatelskiego Massachusetts na rzecz Jedności Rasowej (Massachusetts Citizens' Committee for Racial Unity). Sweeney grożono ekskomuniką, gdy skrytykowała kardynała Williama Henry’ego O’Connella za jego milczenie w sprawie katolickiego antysemityzmu.

Wczesne życie[edytuj | edytuj kod]

Sweeney urodziła się w Bostonie około 1908 roku. Jako jedyna córka Jamesa Sweeneya, irlandzko-amerykańskiego właściciela saloonu, dorastała w dzielnicy Brighton i uczęszczała do Mount Saint Joseph Academy[1]. Niewiele wiadomo o jej wczesnej karierze poza tym, że pracowała dla agencji reklamowej w Bostonie[2].

Boston City Reporter[edytuj | edytuj kod]

W latach 30. Sweeney założyła małą gazetę demaskatorów „Boston City Reporter”, którą sama redagowała i powielała. Początkowo jej artykuły opisywały korupcję polityczną. Pod koniec lat 30. rozszerzyła swoją misję o walkę z profaszystowską, antysemicką propagandą[3].

Boston był wówczas jednym z najbardziej antysemickich miast w Stanach Zjednoczonych. Żydowscy mieszkańcy, firmy i synagogi były częstymi celami przestępstw na tle nienawiści: gangi złożone głównie z irlandzkiej młodzieży katolickiej, podżegane przez ojca Coughlina i Front Chrześcijański, przemierzały ulice żydowskich dzielnic, niszcząc mienie i napadając na mieszkańców. Wiele ofiar było poważnie rannych pałkami i kastetami. Jak wspominał felietonista Nat Hentoff: „Przejeżdzając obok Franklin Field podczas tej podróży, przypomniałem sobie, że straciłem tam wtedy kilka zębów na rzecz gangu czytelników Social Justice Charlesa Coughlina, którzy uznali mnie za zabójcę swojego Pana”[4]. Bostońska policja, politycy i duchowni, głównie Irlandzcy, byli mało pomocni, a lokalna prasa w dużej mierze ignorowała ten problem. Popularny irlandzki burmistrz Bostonu, James Michael Curley, z dumą nazwał je „najsilniejszym miastem Coughlina na świecie”[5].

Sweeney była szczególnie zbulwersowana antysemityzmem irlandzko-amerykańskich katolików. Sama będąc katoliczką mówiła, że ze wszystkich ludzi powinni wiedzieć lepiej[6]. Pisała artykuły potępiające Coughlina, Front Chrześcijański i wszystkich innych, którzy szerzą antysemicką lub faszystowską propagandę. Zaalarmowała agentów federalnych o działalności Francisa P. Morana, przywódcy Frontu Chrześcijańskiego w Bostonie. Moran, powiązany z George’em Sylvesterem Viereckiem, rozpowszechniał nazistowską propagandę i kiedyś publicznie zagroził, że „zajmie się Rooseveltem”[7]. Podczas wystąpienia ks. Edwarda Lodge’a Currana na południu Bostonu w tłumie dwóch tysięcy irlandzkich katolików Sweeney jako jedyna zaprotestowała przeciwko jego przemówieniu. Zwolennicy Coughlina przy chórze syków i gwizdów brutalnie wyrzucili ją z sali[8]. W swoim bestsellerowym exposé organizacji faszystowskich Under Cover (1943) John Roy Carlson wymienił Sweeney jako inspirację. Porównał jej pracę w Bostonie do „przekopywania góry łopatą”. Według Carlsona artykuły Sweeney spowodowały usunięcie faszystowskiego magazynu Catholic International z wielu kiosków w mieście[9]. W 1943 roku Sweeney opisywała antysemityzm w bostońskiej policji, zwiększając tym samym świadomość społeczną na ten temat. Ostatecznie doprowadziło to do zwolnienia komisarza policji, co spowodowało gwałtowny spadek przemocy na tle antysemityzmu w Bostonie[10].

Wielu katolików uważało Sweeney za postać antyklerykalną, ale ona postrzegała siebie jako obrońcę kościoła przed nienawiścią. Kiedy skrytykowała kardynała O’Connella za jego milczenie w sprawie katolickiego antysemityzmu, wezwał ją do swojego biura i zagroził ekskomuniką[11][12]. Inni katolicy natomiast ją popierali. Wśród nich byli biskup Bernard James Sheil z Chicago i prałat John A. Ryan z Waszyngtonu[3].

Boston Herald Rumor Clinic[edytuj | edytuj kod]

Podczas II wojny światowej z sugestią Sweeney Boston Herald założył „Klinikę plotek” (Rumor Clinic) w celu zwalczania propagandy Państw Osi i innych szkodliwych plotek. Przykładem takich plotek była plotka o tym, że głowy kobiet z lokami lub falowanymi włosami eksplodowały podczas pracy w fabrykach amunicji. W każdą niedzielę we fragmencie Boston Herald wybierano plotkę, dokładnie śledzono jej źródło i obalano. Sweeney była jedną z osób redagujących i sprawdzających tę rubrykę. Sweeney i Rumor Clinic gościnnie były drukowane w magazynach Reader’s Digest i Life, a podobne rubryki powstały w gazetach w innych miastach w całym kraju[3][13].

Śmierć i dziedzictwo[edytuj | edytuj kod]

Sweeney zmarła 19 czerwca 1944 na niewydolność serca w wieku 36 lat. Została pochowana na Cmentarzu Świętego Krzyża (Holy Cross Cemetery) w Malden w stanie Massachusetts[1].

Po jej śmierci Irving Stone napisał: „Fran Sweeney nie mogła być zniechęcona, nie mogła zostać pokonana, nie można było jej przestraszyć, nie można było jej odesłać do szeregu. Była jednoosobową krucjatą. Płonęła jedną z najgorętszych i najbardziej nieugaszonych pasji do sprawiedliwości społecznej, jaką kiedykolwiek widziałem”[14].

W 1944 Szkoła Służby Społecznej (School for Social Service) biskupa Sheila w Chicago przyznała pośmiertnie Sweeney Medal Papieża Leona XIII „za wybitną pracę w zwalczaniu uprzedzeń i niesprawiedliwości oraz w rozwoju edukacji społecznej”. Medal w imieniu Sweeney przyjęła jej matka[14].

Na jej cześć nazwano The Frances Sweeney Committee, organizację zajmującą się zwalczaniem antysemityzmu. Komitet był później aktywny w zwalczaniu retoryki księdza Feeneya, katolickiego księdza, który w latach 50. wzniecał poglądy antysemityczne w Bostonie[15].

Nat Hentoff, który jako nastolatek pracował dla Boston City Reporter, był pod wpływem Sweeney do tego stopnia, że zadedykował jej swoją autobiografię Boston Boy[16].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Frances Sweeney Services on Wednesday for Racial Unity Leader. „The Boston Globe”, 1944-06-20. [zarchiwizowane z adresu]. (ang.). 
  2. ↑ Currier 1944 ↓, s. 427
  3. ↑ a b c Currier 1944 ↓, s. 428.
  4. ↑ Nat Hentoff. 'Things ain't what they used to be.' `Boston Boy` Nat Hentoff comes back to Roxbury. „The Boston Globe”, 2001-12-16. [zarchiwizowane z adresu]. (ang.). 
  5. ↑
  6. ↑ Hentoff 2012 ↓, s. 79.
  7. ↑ Voices of Defeat. „Life”, s. 99–100, 13 kwietnia 1942. Cytat: At another meeting on Dec. 22, Moran again attacked the President, declaring: "This is a Roosevelt war." He again threatened that after the war the Christian Front would "take care of Roosevelt". (ang.). 
  8. ↑ Crowd Overflows Hall to Hear Rev. Dr. Curran: Critic Ejected From Throng in So. Boston. „The Boston Globe”, 1942-03-16. [zarchiwizowane z adresu]. (ang.). 
  9. ↑ John Roy Carlson: Under Cover: My Four Years in the Nazi Underworld of America. Nowy Jork: E. P. Dutton & Co., Inc., 1943, s. 454-455.
  10. ↑ Jonathan D. Sarna: The Jews of Boston. Yale University Press, 2005. ISBN 978-0-300-10787-6.
  11. ↑ Hentoff 2012 ↓, s. 84.
  12. ↑ Eileen McNamara. Now, Practice What You Preach. „The Boston Globe”, 12 marca 2000. [zarchiwizowane z adresu]. 
  13. ↑
  14. ↑ a b Kongres Stanów Zjednoczonych. Late Frances Sweeney Given Pope Leo XIII Medal. „Congressional Record: Proceedings and Debates of the 79th Congress, First Session”. 91, s. A-537, 1945. U.S. Government Printing Office. (ang.). 
  15. ↑ Jenny Goldstein: Chapter 2 Notes. [w:] Transcending Boundaries: Boston’s Catholics and Jews, 1929-1965 [on-line]. 24 kwietnia 2001. [dostęp 2022-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-16)]. Cytat: Frances Sweeney Committee, named in honor of her, played an important role in combating Father Feeney, a Boston priest in the 1950s who stirred up antisemitic feelings in Boston (ang.).
  16. ↑ Hentoff 2012 ↓, s. 6.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Frances_Sweeney&oldid=71802369”