Frank Abagnale

Frank William Abagnale Jr.

Frank Abagnale (2007)
Data i miejsce urodzenia	27 kwietnia 1948 Bronxville
Narodowość	amerykańska
Rodzice	Frank Abagnale Sr. Paulette

{{Biogram infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = Nieznane pola: "podpis".

Frank William Abagnale Jr. (ur. 27 kwietnia 1948 w Bronxville w stanie Nowy Jork) – amerykański ekspert od zabezpieczeń czeków, eks-oszust.

Dzieciństwo

Frank Jr., który jest jednym z czwórki dzieci państwa Abagnale, do szesnastego roku życia mieszkał wraz z rodzicami w Bronxville w Nowym Jorku. Pochodząca z Francji matka, Paulette’a oraz jego ojciec, Frank Abagnale Sr. rozwiedli się gdy miał on 16 lat. Frank zadecydował wtedy, iż chce pozostać pod opieką ojca, lecz podczas rozprawy rozwodowej Abagnale uciekł z sądu i już nigdy nie ujrzał swojego ojca. Zdaniem Franka ojciec tak naprawdę go nie chciał, jednak był mu on niezbędny w jego dążeniu do uratowania rodziny. Pomimo tego Abagnale senior był zawsze uznawany przez syna jako wzór do naśladowania i odegrał ważną rolę w jego życiu.

Działalność Franka Abagnale’a

Do 16 roku życia jego życie przebiegało normalnie. Zmieniło się, gdy doszło do rozwodu w rodzinie. Frank załamany sytuacją uciekł z domu. Wkrótce musiał zdobyć pieniądze, co pchnęło go do podrobienia pierwszego czeku.

W ciągu pięciu lat ukradł około 2,5 miliona dolarów, podrabiając czeki bankowe w 26 krajach świata. Abagnale wykorzystywał to, że banki niechętnie i powoli wprowadzały zabezpieczenia przed fałszerstwami, więc podrabienie czeków prawie nieodróżnialnych od oryginalnych nie było dla niego zbyt trudne. Ponadto wykorzystał istotną słabość ówczesnego systemu obrotu czekowego w USA. Wprowadzono wtedy scentralizowany ogólnokrajowy system przekazywania czeków użytych w transakcjach polegający na tym, że wprowadzono 8 centrów rozliczeniowych, do których spływały wszystkie czeki, a następnie na podstawie numeru czeków automaty sortujące przekazywały je dalej. Frank Abagnale stwierdził, że systemy te nie kontrolują, czy zawarte w numerze czeku dane centrów rozliczeniowych i banków współgrają ze sobą. Dlatego też w obszarze obsługiwanym przez centrum A używał czeków zawierających w numerach identyfikatory centrum B i banku obsługiwanego przez centrum C. Czek użyty przez niego najpierw docierał do centrum A, skąd był przesyłany do centrum B, a tam system sortujący na podstawie identyfikatora banku przesyłał go centrum C, a z kolei tam czek był przesyłany do centrum B (identyfikator centrum). W rezultacie czek krążył pomiędzy centrami B i C, aż do momentu, kiedy bank nie interweniował (bo nie dotarł do niego czek), a wtedy z racji upływu czasu osoby obsługujące transakcję Abagnale’a często go nawet nie pamiętały jako osoby posługującej się fałszywym czekiem.

Pasjonował się lotnictwem, zatem wkrótce wyrobił sobie podrobioną licencję pilota w liniach PanAmerican, a potem na koszt tej linii sporządził umundurowanie pilota. Łącznie odbył ponad 200 podróży lotniczych na koszt PanAm, w ten sposób przemieszczając się po świecie. Wykorzystywał tutaj fakt, że linie lotnicze pomagały nawzajem personelowi latającemu. Frank Abagnale zgłaszał się do stanowiska innej linii twierdząc, że jest młodym (zaczynającym dopiero pracę) pilotem PanAmu, który otrzymał polecenie pilnego dotarcia do innego miasta (tam, dokąd dotarcie było w danym czasie możliwe tylko samolotem tej linii, do której stanowiska się zgłosił). W rezultacie leciał na koszt PanAmu danym lotem na takich samych prawach jak piloci tej linii (lot w pierwszej klasie, a nierzadko w kabinie pilotów). Zawsze podawał się za młodego pilota, który na dodatek szkolił się w lataniu innymi typami samolotów niż ten, którym w danej chwili leciał, co powodowało, że jego ewentualna niewiedza na tematy związane z ruchem lotniczym w rozmowie z pilotami nie budziła podejrzeń. W późniejszym okresie na koszt PanAmu „zatrudnił” kilka młodych kobiet jako przyszłe stewardessy i wyłudzał loty z nimi podając się za ich opiekuna z PanAmu.

Uczył także socjologii w Brigham Young University jako Frank Adams.

Przez 11 miesięcy pracował pod nazwiskiem Frank Conners także w szpitalu w Georgii jako kierownik rezydentów (lekarzy odbywających szkolenie specjalizacyjne) z pediatrii. Wykorzystał sfałszowane dyplomy i dokumenty dotyczące kariery zawodowej. Podczas pracy zajmował się głównie sprawami administracyjnymi, a w sprawach merytorycznych inicjował i podtrzymywał dyskusję pomiędzy rezydentami, którzy wypracowywali w ten sposób dalszą drogę postępowania. Tylko raz o mało nie został zdemaskowany, kiedy dzięki przybyciu rezydenta w ostatniej chwili nie musiał podjąć się reanimacji niedotlenionego dziecka. Po tym incydencie odszedł z pracy w szpitalu, ponieważ (jak napisał w swej autobiografii) obawiał się, że może w ten sposób zagrozić życiu i zdrowiu pacjentów.

Przez 8 miesięcy podając się za prawnika (absolwenta Harvardu – sfałszował dyplom) pracował także w Prokuraturze Stanowej w Luizjanie. W swej autobiografii stwierdził, że po 8 tygodniach nauki zdał egzamin uprawniający go do występowania przed sądami, ale w pracy starał się zajmować przede wszystkim czynnościami pomocniczymi. Odszedł z tej pracy, kiedy w prokuraturze został zatrudniony prawdziwy absolwent Harvardu.

Stał się najmłodszym oszustem poszukiwanym przez FBI, wkrótce także listem gończym. Nadano mu przydomek Podniebnego Jamesa Bonda. Złapano go we Francji w 1969 roku, gdyż rozpoznano jego twarz z plakatu.

Areszt

Gdy złapano go po raz pierwszy, uciekł z samolotu Vickers VC10. Aresztowano go ponownie przed jego dawnym mieszkaniem. Za swoje winy został skazany na 12 lat pozbawienia wolności w więzieniu federalnym. Udało mu się uciec w roku 1971, lecz po paru tygodniach został złapany przez nowojorskich detektywów po tym, jak nieumyślnie przeszedł przed ich nieoznakowanym radiowozem. Ze względu na młody wiek i zdolności w podrabianiu czeków pozwolono mu na pracę w wydziale zabezpieczeń czekowych. Wyszedł na wolność w roku 1974.

Zabezpieczenia czekowe

Chociaż Frank próbował pracy m.in. jako kucharz i projektant filmowy, to nie osiągnął w tych dziedzinach większego sukcesu. Przyczynił się do ulepszenia zabezpieczeń czekowych, lecz w wywiadzie udzielonym w 2007 roku powiedział, iż dzisiaj mógłby podrobić znacznie więcej czeków i wcale nie zostałby złapany – sprzyjałby mu rozwój technologii. W roku 1980 napisał autobiografię. Do dziś pracuje jako doradca FBI w sprawie oszustw czekowych.

F.W. Abagnale w kulturze

Frank Abagnale jest bohaterem 4 książek:

• Catch me if you can – autobiografia napisana w 1980, wydana w 2000,
• The Art of the Steal – 2001,
• Real U Guide To Identity Theft – 2004,
• Stealing Your Life – 2007,

a także filmu fabularnego w reż. Stevena Spielberga Złap mnie, jeśli potrafisz z roku 2002. W rolę Franka wcielił się Leonardo DiCaprio.

Jest także bohaterem off-broadwayowego musicalu z 2009 roku pod takim samym tytułem jak film Spielberga. W główną rolę wcielił się tam Aaron Tveit. Musical został wznowiony na scenach głównego Broadwayu w 2011 roku.