Gábor Mátray
| |
| Imię i nazwisko |
József Róthkrepf |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Gábor Mátray, właśc. József Róthkrepf[1] (ur. 23 listopada 1797 w Nagykáta, zm. 17 lipca 1875 w Budapeszcie[1][2]) – węgierski pisarz muzyczny, kompozytor i pedagog.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Muzyki początkowo uczył się u ojca, nauczyciela w Nagykáta[1][2]. Później studiował prawo w Peszcie[1][2]. W latach 1816–1817 był prawnikiem hrabiego Simona Prónay, następnie od 1817 do 1830 roku zatrudniony był u księcia Lajosa Széchényi w Wiedniu[1][2]. Po powrocie do Pesztu wydawał w latach 1833–1841 czasopisma „Regélő” i „Honművész”[1][2]. W 1833 roku został przyjęty na członka Węgierskiej Akademii Nauk[1]. Od 1837 roku był dyrektorem Teatru Narodowego w Budapeszcie[1][2], skomponował utwór chóralny Rémalakok karéneke na uroczystość jego inauguracji[1]. Od 1840 roku kierował szkołą muzyczną Towarzystwa Muzycznego w Peszcie[1][2]. W latach 1846–1875 pełnił ponadto funkcję dyrektora Węgierskiej Biblioteki Narodowej[1][2].
Publikował artykuły na temat ludowej muzyki węgierskiej, serbskiej, tureckiej i cygańskiej, wydawał zbiory ludowych pieśni i tańców[1]. W swoich kompozycjach wykorzystywał elementy węgierskiego folkloru muzycznego[1][2]. Jego muzyka do sztuki Istvána Baloga Csernyi György z 1812 roku jest jednym z najstarszych zachowanych utworów operowych na Węgrzech[1]. Jest autorem pierwszej przeglądowej historii muzyki napisanej w języku węgierskim (1828–1832)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 132. ISBN 83-224-0656-8.
- ↑ a b c d e f g h i j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2335. ISBN 0-02-865529-X.