Gabriel Krasiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gabriel Krasiński
Herb
Ślepowron
Rodzina

Krasińscy herbu Ślepowron

Data urodzenia

ok. 1599

Data śmierci

12 sierpnia 1676

Ojciec

Stanisław Krasiński

Matka

Anna Michowska

Żona

Zofia Lanckorońska

Dzieci

Gabriel, Mikołaj, sześć córek

Gabriel Krasiński (zm. 12 sierpnia 1676 roku) – starosta nowokorczyński (1651), kasztelan płocki (1654), wierszopis.

Był czwartym synem Stanisława, wojewody płockiego, i Anny Michowskiej; bratem Ludwika i Jana Kazimierza. Brał udział w wojnach kozackich i szwedzkich. Bił się w roku 1651 pod Beresteczkiem, zdobywał w roku 1656 okupowaną przez Szwedów Warszawę, oblegał w roku 1657 obsadzony szwedzką i siedmiogrodzką załogą Kraków. W 1654 wszedł do senatu jako kasztelan płocki po śmierci starszego brata Stanisława.

Jest autorem rękopiśmiennej kroniki wierszowanej z lat (1655–1669) pt. Taniec Rzeczypospolitej Polskiej. Kronikę tę podpisał: G. K. K. P. S. N. K., tj. Gabriel Krasiński Kasztelan Płocki Starosta Nowomiejski Korczyński.

Żonaty był z Zofią Lanckorońską, podkomorzanką sandomierską (zm. 1650). Zapoczątkował sandomierską linię młodszej gałęzi swego rodu. Z Zofii Lanckorońskiej pozostawił liczne potomstwo, synów Gabriela, podkomorzego płockiego i starostę nowokorczyńskiego i Mikołaja, kasztelana małogoskiego oraz sześć córek. Zmarł po dłuższej chorobie (nie było go już na elekcji 1674) według płyty nagrobnej położonej przez syna Mikołaja w kaplicy Krasińskich, w kościele parafialnym w Lisowie gm. Morawica, 12 sierpnia 1676.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]