Gaspar Peeter van Verbruggen Młodszy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gaspar Peeter van Verbruggen Młodszy
Data i miejsce urodzenia

1664
Antwerpia

Data i miejsce śmierci

1730
Antwerpia

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

barok

fragment „Alegorii Przemijania”, olej na płótnie (ok. 1690), Muzeum Narodowe we Wrocławiu

Gaspar Peeter van Verbruggen Młodszy (ur. 1664 w Antwerpii, zm. 1730 tamże) – flamandzki malarz okresu baroku.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn i uczeń Gaspara Peetera van Verbruggena Starszego i przyrodni brat Balthasara Hyacintha Verbruggena, który stał się potem jego uczniem. Pracował wraz z Peeterem-Fransem Bailliu i Matheusem Terwestenem w Hadze. W 1667 roku został mistrzem, a w roku 1691 został wybrany diakonem gildii św. Łukasza w Antwerpii. Od 1680 roku uczył malarstwa Petera Fransa Casteelsa, Jacobusa Melchoira van Hercka i Balthazara Hyacinthe[1]. W roku 1703 wyruszył do Holandii i osiadł w Hadze. W 1708 r. został członkiem klubu artystycznego Confrerie Pictura w Hadze.

W roku 1723 wrócił do Antwerpii, gdzie współpracował z Kasparem Jacobem van Opstalem II[2].

Tworzył głównie martwe natury, kompozycje z kwiatami i owocami w ceramicznych naczyniach.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]