Graveyard

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Graveyard
Ilustracja
Graveyard, 2013
Pochodzenie

Göteborg, Szwecja

Gatunek

hard rock[1][2][3], blues rock[2][3], stoner rock[3]

Aktywność

2006–2016, od 2017

Wydawnictwo

Transubstans Records, Nuclear Blast

Powiązania

Norrsken, Spiders

Skład
Joakim Nilsson – gitara, śpiew
Jonatan Larocca-Ramm – gitara, śpiew
Truls Mörck – gitara basowa, śpiew
Oskar Bergenheim – perkusja
Byli członkowie
Rikard Edlund – gitara basowa
Axel Sjöberg – perkusja
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Graveyard – szwedzki zespół muzyczny wykonujący hard rock. Powstał w 2006 roku w Göteborgu. W 2016 roku z dorobkiem czterech albumów studyjnych zespół został rozwiązany[4]. W styczniu 2017 roku grupa wznowiła działalność[5].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Joakim Nilsson, 2014

Zespół powstał w 2006 roku z inicjatywy Joakima Nilssona, Jonatana Larocca-Ramma, Trulsa Mörcka oraz Rikarda Edlunda. Debiutancki album zespołu zatytułowany Graveyard ukazał się 18 września 2007 roku nakładem wytwórni muzycznej Transubstans Records[6]. Materiał został wyprodukowany przez Dona Ahlsterberga. Płyta spotkała się z komercyjnym powodzeniem w rodzimej Szwecji gdzie uplasowała się na 27. miejscu tamtejszej listy przebojów Sverigetopplistan[7].

28 marca 2011 roku nakładem wytwórni muzycznej Nuclear Blast ukazał się drugi album studyjny zespołu pt. Hisingen Blues[8]. W pracach nad płytą po raz drugi uczestniczył Don Ahlsterberg. Wyróżnione nagrodą Grammis wydawnictwo było promowane teledyskiem do utworu tytułowego[9][10]. Nagrania dotarły do 1. miejsca szwedzkiej listy przebojów[7]. Był to najlepszy rezultat w historii działalności zespołu[7]. Produkcja trafiła także na niemiecką listy przebojów Media Control Charts, gdzie uplasowała się na 78. miejscu[11].

Trzeci album studyjny formacji zatytułowany Lights Out trafił do sprzedaży 29 października 2012 roku[12]. Do prac nad płytą zespół ponownie zaangażował Dona Ahlsterberga. W ramach promocji do pochodzących z płyty utworów „Goliath” i „Endless Night” powstały wideoklipy[9]. Również w 2012 roku grupa otrzymała drugą statuetkę Grammis w kategorii Årets hårdrock/metall[13]. W 2014 roku Edlund odszedł z zespołu. Zastąpił go Truls Mörck.

25 września 2015 roku ukazał się czwarty album studyjny kwartetu pt. Innocence & Decadence[14]. Materiał powstał we współpracy z producentem muzycznym Johanem Lindströmem. Nagrania były promowane teledyskami do utworów „The Apple And The Tree” i „Too Much Is Not Enough”[15][16]. Czwarte wydawnictwo Graveyard przysporzyło zespołowi, prawdopodobnie największego sukcesu komercyjnego w historii działalności. Płyta trafiła na liczne listy przebojów, m.in. w Szwecji, Niemczech, Finlandii, Austrii i Wielkiej Brytanii[7][11][17][18][19].

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Jonatan Larocca-Ramm, 2014
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście Sprzedaż
SWE
[7] 		GER
[11] 		FIN
[17] 		AUT
[18] 		NOR
[20] 		UK
[19]
Graveyard
  • Data: 18 września 2007[6]
  • Wydawca: Transubstans Records
 27 – – – – –
Hisingen Blues
  • Data: 28 marca 2011[8]
  • Wydawca: Nuclear Blast
 1 78 – – – –
Lights Out
  • Data: 29 października 2012[12]
  • Wydawca: Nuclear Blast
 3 27 14 – 39 –
Innocence & Decadence
  • Data: 25 września 2015[14]
  • Wydawca: Nuclear Blast
 2 35 20 47 – 170
Peace
  • Data: 25 maja 2018[24]
  • Wydawca: Nuclear Blast
 1 15 35 33 – –

Teledyski[edytuj | edytuj kod]

Rikard Edlund, 2014
Tytuł Rok Reżyseria Album Źródło
„Hisingen Blues” 2011 Artur Wolgers and STLSKR Hisingen Blues [9]
„Goliath” 2012 Artur Wolgers / Dea Saracevic Lights Out
„Endless Night” –
„The Apple And The Tree” 2015 – Innocence & Decadence [15]
„Too Much Is Not Enough” – [16]
„Please Don’t” 2019 – Peace [25]

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Rok Kategoria Tytuł Nagroda Nota Źródło
2012 Årets hårdrock/metall Hisingen Blues Grammis Laur [10]
2013 Lights Out Laur [13]
2016 Innocence & Decadence Nominacja [26]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ True Chris: Graveyard Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
  2. ↑ a b Graveyard Band info. www.metalstorm.net. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
  3. ↑ a b c Graveyard Biography. www.musicmight.com. [dostęp 2016-01-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-02)]. (ang.).
  4. ↑ Sweden’s GRAVEYARD Calls It Quits. www.blabbermouth.net. [dostęp 2016-10-01]. (ang.).
  5. ↑ Sweden’s GRAVEYARD Is Back!. www.blabbermouth.net. [dostęp 2017-01-27]. (ang.).
  6. ↑ a b Eduardo Rivadavia: Graveyard Graveyard review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
  7. ↑ a b c d e Graveyard Swedish Albums Chart. swedishcharts.com. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
  8. ↑ a b Phil Freeman: Graveyard Hisingen Blues review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
  9. ↑ a b c Graveyard – Videos. www.metalstorm.net. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
  10. ↑ a b Nominerade/vinnare – Grammis 2012. grammis.se. [dostęp 2016-01-06]. (szw.).
  11. ↑ a b c Graveyard (Band from Sweden)/Longplay-Chartverfolgung. musicline.de. [dostęp 2016-01-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-01)]. (niem.).
  12. ↑ a b Eduardo Rivadavia: Graveyard Lights Out review. www.allmusic.com. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
  13. ↑ a b Nominerade/vinnare – Grammis 2013. grammis.se. [dostęp 2016-01-06]. (szw.).
  14. ↑ a b Graveyard Innocence & Decadence. www.allmusic.com. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
  15. ↑ a b GRAVEYARD: 'The Apple And The Tree’ Video Released. www.blabbermouth.net. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
  16. ↑ a b Video Premiere: GRAVEYARD’s 'Too Much Is Not Enough’. www.blabbermouth.net. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
  17. ↑ a b Graveyad Finnish Albums Chart. finnishcharts.com. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
  18. ↑ a b Graveyard Austrian Albums Chart. austriancharts.at. [dostęp 2016-01-27]. (niem.).
  19. ↑ a b CHART: CLUK Update 3.10.2015 (wk40) CHART LOG UK: NEW ENTRIES UPDATE. www.zobbel.de. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
  20. ↑ Graveyard Norwegian Albums Chart. norwegiancharts.com. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
  21. ↑ Metal By Numbers 4/27: This Week’s Charts Are Plagued. www.metalinsider.net. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
  22. ↑ Matt Brown: Metal By Numbers 1/23: Burn Baby Burn. www.metalinsider.net. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
    Matt Brown: Metal By Numbers 1/16: Masks and Mascara. www.metalinsider.net. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
    Bram Teitelman: Metal By Numbers 1/9: It’s A Slow New Year. www.metalinsider.net. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
    Matt Brown: Metal By Numbers 12/19: Charts of Contempt. www.metalinsider.net. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
    Bram Teitelman: Metal By Numbers 12/13: Hats Off To Chevelle. www.metalinsider.net. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
    Metal By Numbers 12/5: Yeah, It’s Definitely The End Of The Year. www.metalinsider.net. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
    Metal By Numbers 11/28: People Still Listen To Kid Rock. www.metalinsider.net. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
    Metal By Numbers 11/15: Sales From Another Dimension. www.metalinsider.net. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
  23. ↑ Matt Brown: Metal By Numbers 11/18: The charts bleed records. www.metalinsider.net. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
    Matt Brown: Metal By Numbers 11/11: The charts have gone Def. www.metalinsider.net. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
    Matt Brown: Metal By Numbers 11/4: Sphere are the charts. www.metalinsider.net. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
    Matt Brown: Metal By Numbers 10/28: Coheed crash the top 5. www.metalinsider.net. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
    Matt Brown: Metal By Numbers 10/21: Feel the sting of album sales. www.metalinsider.net. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
    Matt Brown: Metal By Numbers 10/7: The charts drive it home. www.metalinsider.net. [dostęp 2016-01-27]. (ang.).
  24. ↑ graveyard peace release date – Google Search [online], www.google.com [dostęp 2019-02-06].
  25. ↑ „Please Don’t” – nowy teledysk Graveyard. magazyngitarzysta.pl, 2018-04-11. [dostęp 2019-09-22]. (pol.).
  26. ↑ Nominerade/vinnare – Grammis 2016. grammis.se. [dostęp 2016-01-06]. (szw.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Graveyard&oldid=68193494”