Höre die Stille

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Höre die Stille
Höre die Stille (Hear the silence)
Ilustracja
Niemieccy aktorzy i polscy statyści - trwają zdjęcia próbne w sanockim skansenie (luty 2013)
Gatunek

wojenny, psychologiczny

Rok produkcji

2014

Data premiery

2015, polska premiara 3 września 2017[1]

Kraj produkcji

Niemcy

Język

niemiecki

Czas trwania

91 min

Reżyseria

Ed Ehrenberg

Scenariusz

Axel Melzener, Julia Peters, Ed Ehrenberg[a]

Główne role

Lars Doppler, Christa Schreiber, Vera Stadler, Simon Hangartner

Muzyka

Holger Wisniewski

Zdjęcia

Ludwig Franz

Scenografia

Caroline Sonnemann

Kostiumy

whole cast & crew

Montaż

Tim Stanzel, Eike Hosenfeld, Ed Ehrenberg

Produkcja

Lou Binder, Jan Kmiecinski

Wytwórnia

München Film Akademie, Monoloco Films, REDZONE Pictures, Eyesbearentertainment

Strona internetowa
Ed Ehrenberg przed chałupą w sanockim Skansenie (2013)

Höre die Stille, w wersji roboczej jako Als der Tod ins Leben wuchs[3] – niemiecki wojenny film fabularny wyprodukowany w 2014 roku w reżyserii Eda Ehernberga.

Produkcja[edytuj | edytuj kod]

Film jest pracą dyplomową 18 studentów Monachijskiej Akademii Filmowej (w sumie niemiecka ekipa pracująca na planie filmowym w Polsce liczyła 35 osób). Najstarszym statystą w filmie był Józef Smyka[4] z Czerteża (86 lat), filmowy Rolf Kirchner, zmarły w styczniu 2015 roku. Oprócz monachijskich aktorów w produkcji wzięli udział także sanoccy statyści oraz mieszkańcy pobliskich miejscowości wyłonieni w drodze castingu. Twórcy filmu wykorzystali do zdjęć plenery sanockiego Skansenu oraz Galicyjskiego Rynku w tym zabytkowe zabudowania kościoła z Bączala Dolnego. W Sanoku oraz pobliskich górach Słonnych toczą się główne wątki filmu[5].

Polska premiera planowana jest na wiosnę 2015 roku[6]. Projekt wsparli oraz pomocy filmowcom udzielili min. dyrektor skansenu Jerzy Ginalski, dr Hubert Ossadnik, burmistrz Sanoka dr Wojciech Blecharczyk oraz komendant sanockiej policji Grzegorz Matyniak.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Fabuła filmu rozgrywa się na radzieckiej Ukrainie, w pobliżu rozgraniczenia linii wojsk niemiecko-sowieckich, zimą 1941 roku. Do rosyjskiej wioski, gdzie żyją potomkowie niemieckich osadników osadzonych jeszcze przez carycę Katarzynę wchodzi rozproszony pododdział żołnierzy Wehrmachtu. Wioskę po deportacjach do obozów pracy i stalinowskich przesiedleniach zamieszkują tylko same dzieci, kobiety i osoby starsze, które przywitają nazistowskich żołnierzy jako "wyzwolicieli" z nadzieją na szczęśliwsze czasy. Między żołnierzami a miejscową ludnością panuje początkowo zgoda, do czasu kiedy pewnego dnia dowódca oddziału zabija kobietę ze wsi. W konsekwencji i on zostanie w odwecie zamordowany przez inną mieszkankę tej samej wioski. Teraz sytuacja się zmienia, mieszkańcy i żołnierze pozornie przyjaźni zaczynają patrzyć na siebie nieufnie. Kończą się w miarę poprawne relację z potomkami niemieckich osadników i krucha przyjaźń zamiera, a w codzienne życie wszystkich bohaterów wkraczają brutalne prawa wojny. Życie odmieni się raz na zawsze, tym bardziej, że na horyzoncie malutkiej wioski pojawią się sowieccy żołnierze[4].

Obsada[edytuj | edytuj kod]

  • Vera Stadler,
  • Simon Hangartner,
  • Oliver Troska,
  • Maximilian Grüneisen,
  • Matthias Horn,
  • Marina Koch,
  • Maja Jötten,
  • Jessica Reichert,
  • Dominik Fenster,
  • Clarissa Molocher,
  • Antonia Langenohl,
  • Andreas Zahn,
  • Andreas Wilke,
  • Andreas Erb,
  • Ana Sanchez,
  • Lars Doppler,
  • Alexandra Grant,
  • Christa Schreiber,
  • David Jobda

Muzyka[edytuj | edytuj kod]

  • Bajuschki Baju – Lauschet, Höret In Die Stille w wykonaniu Viktoria Hartmann (Violine)
  • Adoramus Te Christe w wykonaniu Hallelujah Children Berlin
  • O, Du Deutschland Ich Muss Marschieren w wykonaniu Hallelujah Children Berlin
  • Bajuschki Baju – Lauschet, Höret In Die Stille w wykonaniu Hallelujah Children Berlin, aranżer Johannes Hüttenmüller
  • Orgelsonate 6, d-moll, Opus 65 – 2.Fuga, Sostenuto E Legato

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Fabuła jest inspirowana kilkoma książkami, głównie amerykańskich autorów, a także filmami[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]