Henryk Korab-Janiewicz
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Rodzaj działalności |
społeczna, historyczna, handlowa |
| Prezes | |
| Przynależność | |
| Okres urzędowania |
od 1955 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Prezes | |
| Przynależność | |
| Okres urzędowania |
od 1962 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Prezes | |
| Przynależność | |
| Okres urzędowania |
od 1966 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Henryk Marceli Korab-Janiewicz (ur. 16 stycznia 1897 w Warszawie, zm. 11 sierpnia 1971 w Short Hills) – polski handlowiec, działacz społeczny, historyk i trzykrotny prezes Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 16 stycznia 1897 w Warszawie. Od 1911 był zaangażowany w harcerstwo, działał w Związku Strzeleckim, potem w Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1915 został aresztowany przez Rosjan[1] i wywieziony w głąb Rosji na Syberię. Wskutek starań adwokata Aleksandra Lednickiego został przeniesiony w pobliże Moskwy, skąd zbiegł, a następnie podjął ponownie pracę w POW.
Do Polski powrócił w 1919 i otrzymał skierowanie do Szkoły Podchorążych Gospodarczych. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej jako żołnierz 1 Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego. W okresie pokoju ukończył studia w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie i pracował jako dyrektor w Międzynarodowym Handlowo-Komisowym Towarzystwie „Metokko” i Polskiej Krajowej Kasie Pożyczkowej. Został awansowany na stopień podporucznika rezerwy administracji ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 i w 1934 pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[2].
W 1924 wyjechał na studia do Paryża gdzie pracował w Towarzystwie Opieki Polskiej nad Emigrantami we Francji jako jeden z sekretarzy generalnych. W 1928 wyjechał do Stanów Zjednoczonych[3] i osiedlił się w stanie New Jersey. Uruchomił firmę Ampol Film Co., pracował w redakcji „Dziennika dla Wszystkich”. W 1935 uruchomił wytwórnię wyrobów mięsnych „Pasco” i jednocześnie zainicjował powołanie Ligi Morskiej i Kolonialnej w Buffalo.
W 1940 został wybrany prezesem Rady Polonii Amerykańskiej na stan New Jersey. Od 1947 był członkiem Instytutu Piłsudskiego, od 1955 z przerwami do 1969 prezesem Instytutu (wybrany ponownie 19 marca 1957[4]). W dniu 25 września, 1962 otrzymał członkostwo honorowe Instytutu. Był darczyńcą Instytutu Piłsudskiego. Zmarł w Short Hills 11 sierpnia 1971.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stanisław Zieliński, Mały słownik pionierów polskich kolonialnych i morskich : podróżnicy, odkrywcy, zdobywcy, badacze, eksploratorzy, emigranci - pamiętnikarze, działacze i pisarze migracyjni, Warszawa: Inst. Wyd. Ligi Morskiej i Kolonialnej, 1933, s. 178.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 246.
- ↑ Stanisław Zieliński, Mały słownik pionierów polskich kolonialnych i morskich : podróżnicy, odkrywcy, zdobywcy, badacze, eksploratorzy, emigranci - pamiętnikarze, działacze i pisarze migracyjni, Warszawa: Inst. Wyd. Ligi Morskiej i Kolonialnej, 1933, s. 179.
- ↑ Sprawozdanie Instytutu za rok 1957. „Biuletyn Informacyjny”. 1, s. 4, 1958. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Ś. p. Henryk Korab-Janiewicz. „Biuletyn”. Rok XXIX, s. 11, Marzec 1972. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce.
- Henryk Korab-Janiewicz. pilsudski.org. [dostęp 2018-10-07].