Henryk Majętny

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Majętny
Data i miejsce urodzenia

30 grudnia 1883
Królewska Huta

Data i miejsce śmierci

8 stycznia 1948
Chorzów

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi

Henryk Majętny (ur. 30 grudnia 1883 w Królewskiej Hucie[1], zm. 8 stycznia 1948[2] w Chorzowie) – polski dowódca powstańczy na Górnym Śląsku[1], odznaczony Krzyżem Virtuti Militari.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Syn Józefa Majętnego i Franciszki z d. Wróbel.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu szkoły technicznej został mistrzem w Wytwórni Wagonów i Mostów. Działał w Kółku Towarzyskim i Towarzystwie Śpiewu „Moniuszko”. W latach 1903 – 1914 służył w niemieckiej armii, podczas I wojny światowej walcząc m.in. na froncie w Belgii i w Rosji[1].

Od 1920 r. członek Polskiej Organizacji Wojskowej, jej dowódca i organizator w Królewskiej Hucie[1]. Jego oddział uzbrojony w kilka karabinów ręcznych i krótką broń palną czekał w pełnej gotowości bojowej na rozkazy. Po powstaniu Majętny został zdekonspirowany jako przywódca miejscowej POW. Ukrywał się przed bojówkami niemieckimi i policją, która przetrząsała jego mieszkanie. Schronienie znalazł u Marcina Watoły w Chorzowie Starym. W okresie plebiscytu oddział Majętnego uzbrojony został w Bytkowie i wszedł w skład 10 Pułku Karola Gajdzika[3]. Powstańcy zdobyli miasto, a następnie ustąpili Komisji Międzysojuszniczej, domagającej się zachowania neutralności miasta. Wycofali się i otoczyli miasto kordonem. Po naruszeniu spokoju przez Niemców 7 maja wojska powstańcze wkroczyły tam z powrotem. Oddział Majętnego nie dopuszczał do zorganizowania się niemieckich bojówek i pełnił kontrolę nad transportami uzbrojenia przez chorzowski dworzec kolejowy dla frontu powstańczej grupy „Wschód”.

2 czerwca 1921 roku batalion wyruszył pod górę św. Anny. Stoczył walki pod Daszową, Cisową, Łąkami, Rokitną, Pogorzelcami, Januszkowicami i innymi miejscowościami ziemi opolskiej. Po przyłączeniu części Górnego Śląska do Polski Majętny założył Związek Powstańców w Chorzowie i pełnił funkcję jego prezesa. Wrócił także do Wytwórni Wagonów i Mostów, gdzie był nadmistrzem.

W 1939 roku wraz z innymi powstańcami bronił miasta. Następnie wyemigrował do Rumunii, skąd przez Jugosławię i Włochy przedostał się do Francji. Pracował tam w fabryce samolotów. W 1940 roku został ewakuowany wraz z innymi pracownikami do Anglii, gdzie nadal pracował w fabryce samolotów. Do kraju powrócił w grudniu 1945 roku. Podjął pracę w macierzystym zakładzie na stanowisku inspektora montażowego.

Schorowany tułaczką wojenną zmarł 8 stycznia 1948 roku. Pochowany został na cmentarzu parafii św. Barbary[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Henryk Majętny został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari (nr 7846)[4], Krzyżem Niepodległości, Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz innymi odznaczeniami.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • Należy do „Chorzowskich Postaci Historycznych”, i odtwarzająca go osoba uczestniczyła (jako jedna z 22 osobistości) w wielkiej paradzie Bożogrobców na Święcie Chorzowa 2007[5].
  • Jego imieniem nazwano ulicę w Chorzowie[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d II batalion. W: Wojciech Kempa: Śląscy Czwartacy. Siemianowice Śląskie: Muzeum Miejskie w Siemianowicach Śląskich, 2010, s. 107-108. ISBN 978-83-913399-7-8. OCLC 750781324.
  2. ↑ a b Henryk Majętny. [w:] Nieobecni.com.pl [on-line]. [dostęp 2013-01-09].
  3. ↑ Wojciech Kempa: Gajdzik, część pierwsza. [w:] Puls Miasta [on-line]. Urząd Miasta Siemianowice Śląskie, 14 listopada 2008. [dostęp 2013-01-09].
  4. ↑ Piotr Bauer, Bogusław Polak: Kawalerowie Virtuti Militari. 1792-1945. Koszalin: Wydawn. Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej, 1997, s. 224. ISBN 978-83-900510-0-0. OCLC 30816798.
  5. ↑ Wielka parada „Bożogrobcy w Chorzowie”. [w:] otte.pl [on-line]. [dostęp 2013-01-09].
  6. ↑ Lokalizacja ulicy im. Henryka Majętnego na wikimapie
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Henryk_Majętny&oldid=71848179”