Henryk Salwer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Salwer
Data i miejsce urodzenia

1858
Przemyśl

Data i miejsce śmierci

1913?
Lwów

Zawód, zajęcie

architekt

Reklama na łamach „Głosu Wolnego” w 1893

Henryk Salwer (również Salver) (ur. 1858 we Przemyślu, zm. 1913? we Lwowie) – polski architekt pochodzenia żydowskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu szkoły realnej w 1879 wyjechał do Lwowa, gdzie studiował na Wydziale Budownictwa w Szkole Politechnicznej. Po ukończeniu nauki w 1884 praktykował w biurach architektonicznych i przedsiębiorstwach budowlanych, a następnie otworzył i prowadził własną pracownię i przedsiębiorstwo budowlane przy ulicy Sykstuskiej 25[1]. Ponadto od 1895 wchodził w skład przysięgłych sądu grodzkiego[2]. Współpracował z Jakubem Krochem i Józefem Awinem.

Dorobek architektoniczny[edytuj | edytuj kod]

  • Kamienica przy ulicy Ołeksandra Bohomolca 11a (dawniej Adama Asnyka) /1905/;
  • Kamienice czynszowe przy ulicy Nowy Świat, współautor Jakub Kroch /1905-1910/;
  • Kamienica przy ulicy Dnieprowskiej 8 (dawniej Tarasa Szewczenki) /1911/;
  • Kamienica przy ulicy Petra Doroszenki 14 (Sykstuska, od 1938 Obrońców Lwowa), współautor Józef Awin /1911-1912/;
  • Rekonstrukcja Wielkiej Synagogi Przedmiejskiej /1912/.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • S. Łoza „Architekci i budowniczowie w Polsce” Wyd. Budownictwo i Architektura, Warszawa 1954 s. 267