Hervé d’Encausse
| ||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
27 września 1943 | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
180 cm | |||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Hervé d’Encausse (ur. 27 września 1943 w Hanoi[1]) – francuski lekkoatleta, specjalista skoku o tyczce.
Rozpoczął karierę międzynarodową zdobyciem 3. miejsca na igrzyskach śródziemnomorskich w 1963 w Neapolu[2]. Na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio zajął w finale 15. miejsce[1].
Na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie zdobył brązowy medal, przegrywając jedynie z Wolfgangiem Nordwigiem z Niemieckiej Republiki Demokratycznej i Christosem Papanikolau z Grecji[3].
9 września 1967 w Manosque ustanowił rekord Europy wynikiem 5,28 m, który w następnym miesiącu został poprawiony przez Christosa Papanikolau. D’Encausse odzyskał rekord Europy 5 czerwca 1968 w Saint-Maur, skacząc 5,37 m[4]. Zajął 7. miejsce na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku. Na kolejnych igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium nie wszedł do finału[1].
W latach 1965-1968 siedmiokrotnie poprawiał rekord Francji w skoku o tyczce doprowadzając go do wyniku 5,37 m[5], który jest również jego rekordem życiowym.
Był mistrzem Francji w 1965, 1966, 1968 i 1972 oraz brązowym medalistą w 1970. W hali był brązowym medalistą w 1972[6][7].
Jego syn Philippe był także znanym tyczkarzem, dwukrotnym olimpijczykiem[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Hervé d'Encausse [online], olympedia.org [dostęp 2020-08-17] (ang.).
- ↑ Mediterranean Games [online], GBRAthletics.com [dostęp 2011-11-05] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, Berlin: European Athletics, 2018, s. 525 [dostęp 2020-08-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ José María García, Progresión de los Récords de Europa al Aire Libre / Progression of the European Outdoor Records (cerrado a / as at 31.10.2016) [online], rfea.es, s. 23 [dostęp 2024-04-29] [zarchiwizowane z adresu 2014-08-16] (hiszp. • ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 104. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1888 à 1969 [online], cdm.athle.com, 20 maja 2020, s. 272, 280, 296 [dostęp 2021-05-28] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-21] (fr.).
- ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1970 à 1980 [online], cdm.athle.com, 13 maja 2021, s. 10, 26, 39 [dostęp 2021-05-28] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-15] (fr.).