Hińczowy Śnieżnik
Hińczowy Śnieżnik (słow. Hincovo snehové pole, niem. Hinzenschneefeld, węg. Hincói-hómező[1]) – śnieżnik nad Morskim Okiem w Tatrach Polskich. Znajduje się w Hińczowej Zatoce powyżej górnej części Zielonego Piargu. Ma tu wylot wielki Cubryński Żleb opadający spod Hińczowej Przełęczy. Spada nim duża ilość śniegu lawinowego tworząc lawinisko o miąższości do 30 m. Stałe zaciemnienie utrudnia jego topnienie, wskutek czego część śniegu utrzymuje się tutaj przez cały rok[2].
Nazwę śnieżnika wprowadził Władysław Cywiński w 8 tomie przewodnika „Tatry”[2].
W Polsce śnieżnikami są jeszcze Lodowczyk Mięguszowiecki, Cubryński Śnieżnik i śnieżnik na piargach ponad Czarnym Stawem pod Rysami. Żaden z nich jednak nie jest lodowczykiem[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2020-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b Władysław Cywiński, Tatry. Przewodnik szczegółowy. Tom 8. Cubryna, Poronin: Wyd. Górskie, 2001, ISBN 83-7104-026-1
- ↑ Witold Henryk Paryski, Zofia Radwańska-Paryska, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-71-04-009-1