Ignacy Lebel

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ignacy Lebel
Data i miejsce urodzenia

25 września 1792
Grzybowo

Data i miejsce śmierci

28 marca 1861
Niekłań

Zawód, zajęcie

lekarz

Ignacy Lebel (ur. 25 września 1792 w Grzybowie, zm. 28 marca 1861 w Niekłaniu) – lekarz, wojskowy, urzędnik, literat.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 25 września 1792 w Grzybowie w powiecie słonimskim[1][2]. Był synem Wacława i Elżbiety z domu Ignatowicz[1]. Kształcił się na Uniwersytecie Wileńskim[3]. Uzyskał stopień doktora medycyny i chirurgii[3][4][2]

Został żołnierzem Wojska Polskiego Królestwa Kongresowego. Około 1822 był lekarzem batalionowym w 1 pułku strzelców pieszych[5]. Od około 1823 sprawował stanowisko sztabslekarza w 5 pułku piechoty liniowej[6][7][8][9] [10]. Około 1828 otrzymał dymisję z tej funkcji[11].

Po wystąpieniu ze służby wojskowej praktykował jako lekarz w Warszawie[3]. Podczas powstania listopadowego 1831 był lekarzem naczelnym w lazarecie w domu Jasińskiego[2]. Potem był lekarzem Najwyższej Izby Obrachunkowej[4]. Pełnił funkcję wiceprezesa Wydziału Lekarskiego Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności[4]. Był autorem prac w zakresie literatury lekarskiej[4]. Redagował Pamiętnik Towarzystwa Warszawskiego Lekarskiego[4]. Otrzymał tytuł radcy dworu[4].

W 1836 ożenił się z Zofią Apolonią Juven (1818-1891)[1][12]. Mieli dzieci: Kazimierza, Zofię Julię Stefanię (od 1861 zamężna z Karolem Knabe, od 1874 zamężna z Alfredem Budzyńskim[13]), Józefę Wiktorię, Jadwigę, Aleksandra, Marię Bronisławę[1]. Zmarł 28 marca 1861 w Niekłaniu[1][2].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • O nagannym sposobie używania merkurjuszu słodkiego (1829, Warszawa)[3]
  • O kuracyi wiosenney (wyd. 2, 1830, Warszawa)[3][14]
  • Uwagi nad pismem dra Małcz o cholerze indyiskey, wydanem 1831 roku w miesiącu listopadzie (1832, Warszawa)[15]
  • O kompielach wiślanych w czasie lata (1835, Warszawa)[16]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Ignacy Lebel. sejm-wielki.pl. [dostęp 2021-08-24]. Ignacy Lebel. sejm-wielki.pl. [dostęp 2021-08-24].
  2. ↑ a b c d Włodzimierz Witczak. W kręgu przyjaciół Fryderyka Chopina – doktor Jan Matuszyński (1808-1842). „Archiwum Historii i Filozofii Medycyny”. Nr 81, s. 59, 2018. 
  3. ↑ a b c d e Wiadomości krajowe. „Kurjer Polski”. Nr 189, s. 969, 18 czerwca 1930. 
  4. ↑ a b c d e f Ignacy Lebel. „Kurier Warszawski”. Nr 124, s. 607, 11 (23) maja 1861. 
  5. ↑ Rocznik Woyskowy Królestwa Polskiego na rok 1822. Warszawa: 1822, s. 84, 205.
  6. ↑ Rocznik Woyskowy Królestwa Polskiego na rok 1823. Warszawa: 1823, s. 73, 203.
  7. ↑ Rocznik Woyskowy Królestwa Polskiego na rok 1824. Warszawa: 1824, s. 73, 203.
  8. ↑ Rocznik Woyskowy Królestwa Polskiego na rok 1825. Warszawa: 1825, s. 74, 208.
  9. ↑ Rocznik Woyskowy Królestwa Polskiego na rok 1826. Warszawa: 1826, s. 74, 210.
  10. ↑ Rocznik Woyskowy Królestwa Polskiego na rok 1827. Warszawa: 1827, s. 74, 207.
  11. ↑ Rocznik Woyskowy Królestwa Polskiego na rok 1828. Warszawa: 1828, s. 67.
  12. ↑ Cmentarz Stare Powązki: ZOFIA LEBEL, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-08-24].
  13. ↑ Parafia Najświętszej Marii Panny w Krakowie, akty małżeństw od 1871 do 1879 roku. mtg-malopolska.org.pl. s. 3. [dostęp 2021-08-24].
  14. ↑ O kuracyi wiosenney. polona.pl. [dostęp 2021-08-24].
  15. ↑ Uwagi nad pismem dra Małcz o cholerze indyiskey, wydanem 1831 roku w miesiącu listopadzie. polona.pl. [dostęp 2021-08-24].
  16. ↑ O kompielach [! wiślanych w czasie lata]. polona.pl. [dostęp 2021-08-24].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ignacy_Lebel&oldid=71799239”