Improwizacja (literatura)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Improwizacja (z łac. improvisus – "nieprzewidywalny") – tworzenie dzieła bez przygotowania, zazwyczaj w obecności słuchaczy. Jest aktem niepowtarzalnym i spontanicznym. Improwizacyjne popisy były wielką atrakcją życia literackiego.

Mickiewicz wielokrotnie fascynował tą umiejętnością już w czasach filomackich, potem – w salonach Odessy, Petersburga, Rzymu czy Drezna. Publiczność widziała w tym dowód poetyckiego geniuszu.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • A. Nawarecki; D. Siwicka Przeszłość to dziś; wyd. Stentor; wydanie V; Warszawa 2008