Ingo Anderbrügge

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ingo Anderbrügge
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1964
Datteln

Wzrost

189 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1984–1988 Borussia Dortmund 76 (7)
1988–2000 FC Schalke 04 321 (82)
2000–2001 Sportfreunde Siegen 5 (0)
W sumie: 402 (89)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1985  RFN U-21 3 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2005 Werner SC 2000
2005–2006 SpVgg Erkenschwick
2006–2007 VfB Hüls
2007–2008 SV Wacker Burghausen
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Strona internetowa

Ingo Anderbrügge (ur. 2 stycznia 1964 w Datteln) – piłkarz niemiecki grający na pozycji ofensywnego pomocnika.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską Anderbrügge rozpoczął w klubie Germania Datteln. Następnie trafił do Borussii Dortmund i w 1984 roku awansował do kadry pierwszej drużyny prowadzonej przez trenera Friedhelma Konietzkę. W pierwszej lidze niemieckiej zadebiutował 7 września 1984 w przegranym 2:3 domowym spotkaniu z Borussią Mönchengladbach. Z kolei 27 października tamtego roku zdobył pierwszą bramkę w Bundeslidze, a Borussia wygrała 2:1 na wyjeździe z SV Waldhof Mannheim. W sezonie 1984/1985 był podstawowym zawodnikiem BVB, jednak już w kolejnych pełnił rolę rezerwowego i z roku na rok rozgrywał coraz mniej spotkań. W Borussii grał do 1988 roku, a największym sukcesem Ingo za czasów gry w tym klubie było zajęcie 3. miejsca w 1987 roku. W barwach Borussii rozegrał łącznie 76 meczów i zdobył 5 goli.

Latem 1988 roku Anderbrügge przeszedł do odwiecznego rywala Borussii, FC Schalke 04, grającego wówczas w drugiej lidze. W nowym zespole po raz pierwszy wystąpił 23 lipca w zremisowanym 1:1 domowym meczu z Fortuną Düsseldorf. Przez trzy sezony należał do czołowych strzelców Schalke w 2. Bundeslidze, a w 1991 roku wywalczył z tym klubem awans do 1. Bundesligi. Tam nadal był podstawowym zawodnikiem, a w 1996 roku zajął z Schalke 3. pozycję w tabeli. W sezonie 1996/1997 wystąpił w Pucharze UEFA i dotarł z Schalke do finału tych rozgrywek. W nim klub z Gelsenkirchen najpierw pokonał 1:0 Inter Mediolan, jednak w rewanżu przegrał w takim samym stosunku. Doszło wówczas do serii rzutów karnych i jednego z nich wykorzystał Anderbrügge, a Schalke zwyciężyło 4:1 i zdobyło swój pierwszy w historii europejski puchar. Od sezonu 1997/1998 Anderbrügge pełnił rolę rezerwowego w "Die Knappen" i do 2000 roku rozegrał dla tego klubu 321 meczów, w których strzelił 82 bramki, należąc tym samym do najlepszych strzelców w historii drużyny.

W 2000 roku Anderbrügge odszedł do Sportfreunde Siegen i rozegrał 5 spotkań w Regionallidze, po czym zdecydował się zakończyć piłkarską karierę.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1984/85 Borussia Dortmund RFN  Bundesliga 31 4
1985/86 Borussia Dortmund RFN  Bundesliga 19 1
1986/87 Borussia Dortmund RFN  Bundesliga 18 1
1987/88 Borussia Dortmund RFN  Bundesliga 8 1
1988/89 FC Schalke 04 RFN  2. Bundesliga 35 14
1989/90 FC Schalke 04 RFN  2. Bundesliga 35 12
1990/91 FC Schalke 04 Niemcy  2. Bundesliga 30 10
1991/92 FC Schalke 04 Niemcy  Bundesliga 35 7
1992/93 FC Schalke 04 Niemcy  Bundesliga 32 10
1993/94 FC Schalke 04 Niemcy  Bundesliga 34 9
1994/95 FC Schalke 04 Niemcy  Bundesliga 27 6
1995/96 FC Schalke 04 Niemcy  Bundesliga 27 9
1996/97 FC Schalke 04 Niemcy  Bundesliga 28 3
1997/98 FC Schalke 04 Niemcy  Bundesliga 15 2
1998/99 FC Schalke 04 Niemcy  Bundesliga 16 0
1999/00 FC Schalke 04 Niemcy  Bundesliga 2 0
2000/01 Sportfreunde Siegen Niemcy  Regionalliga 5 0

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W 1985 roku Anderbrügge rozegrał 3 mecze w reprezentacji U-21 Republiki Federalnej Niemiec.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Anderbrügge został trenerem. Prowadził takie zespoły jak Werner SC 2000, SpVgg Erkenschwick, VfB Hüls i od 2007 roku SV Wacker Burghausen z Regionalligi, w którym pracował przez rok.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]