Inny słownik języka polskiego
| Autor |
Mirosław Bańko (redakcja) |
|---|---|
| Tematyka |
słownik |
| Wydanie oryginalne | |
| Miejsce wydania |
Warszawa |
| Język |
polski |
| Data wydania |
2000 |
| Wydawca | |
Inny słownik języka polskiego – jednojęzyczny słownik języka polskiego pod redakcją Mirosława Bańki, opublikowany w 2000 roku nakładem Wydawnictwa Naukowego PWN. Objętość słownika wynosi 2 tomy (A–Ó i P–Ż), 45 tys. artykułów hasłowych, na które składa się 100 tys. pozycji leksykalnych i zilustrowanych 150 tys. przykładów[1]. W 2014 roku ukazało się drugie wydanie słownika, niezmienione[2].
Słownik odznaczał się rewolucyjną jak na polskie zwyczaje metodologią leksykograficzną, zaczerpniętą z Collins COBUILD Advanced Learner’s Dictionary[3]. Zapożyczono zarówno projekt graficzny strony – dwie kolumny, jedna z treścią słownika, druga, mniejsza, z kwantyfikatorami gramatycznymi – jak i sposób formułowania haseł[1].
Hasła[edytuj | edytuj kod]
Hasła definiowane są bez elementów encyklopedycznych, pisane pełnymi zdaniami, objaśniające wyrazy z kontekstem i zawierające przykłady użycia w zdaniach. Słownik nie jest normatywny i nie zawiera ocen poprawnościowych ani stylistycznych, a jedynie weryfikuje znaczenia poprzez przykłady z korpusu[3]. Słownik cechuje się analitycznym podejściem do haseł i unikaniem opisywania desygnatów w sposób synonimiczny. Przykładowo słowo kłaniać się zdefiniowano w następujący sposób: Jeśli kłaniamy się komuś, to pochylamy się lekko w jego stronę, pochylamy głowę lub zdejmujemy nakrycie głowy na znak, że witamy lub żegnamy się z nim, dziękujemy za coś lub chcemy mu okazać szacunek[4].
Odbiór[edytuj | edytuj kod]
Słownik był pozycją nowatorską na rynku, a jego ocena nie była jednoznaczna. Krytykowano zwłaszcza prostotę definicji haseł, żartując nawet, że jest to słownik dla szóstoklasisty[3]. Obszerność definicji, zdaniem krytyków, niepotrzebnie rozdmuchała wymiary słownika. Pozytywne recenzje podkreślały opis najczęściej stosowanych słów współczesnej polszczyzny oraz odwołanie się do korpusu przy selekcji i waloryzacji form językowych[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Inny słownik języka polskiego, Warszawa 2000. [dostęp 2016-07-10]. (pol.).
- ↑ Inny słownik języka polskiego. [dostęp 2016-07-10]. (pol.).
- ↑ a b c d Piotr Żmigrodzki: Wprowadzenie do leksykografii polskiej. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Sląskiego, 2003, s. 169–173.
- ↑ Mirosław Bańko (redakcja): Inny słownik języka polskiego. Warszawa: PWN, 2000. ISBN 978-83-01-17799-7.