Inwestycyjna teoria rywalizacji politycznej
Inwestycyjna teoria rywalizacji politycznej – teoria polityczna zakładająca, że programy i działalność partii politycznych oraz polityka rządu są determinowane poprzez inwestycje dokonywane na rzecz partii przez różne grupy interesu: przedsiębiorstwa, związki zawodowe, organizacje pozarządowe. Twórcą teorii jest Thomas Ferguson[1].
Zgodnie z teorią, istnieje wiele mechanizmów finansowania partii politycznych: wpłaty na kampanie, datki w ramach legalnego lobbingu, wsparcie think tanków i fundacji, wynagrodzenia za odczyty, konferencje[2]. Polityka i tworzone prawo jest wypadkową rywalizacji koalicji inwestorów wykorzystujących powyższe mechanizmy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Thomas Ferguson, Golden Rule: The Investment Theory of Party Competition and the Logic of Money-Driven Political Systems, University of Chicago Press, 15 czerwca 1995, ISBN 978-0-226-24317-7 [dostęp 2016-04-25] (ang.).
- ↑ Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2016-04-25].