Józef Dobrzęcki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Józef Dobrzęcki (ur. 1813 w Samborze[1], zm. 1867 we Lwowie) – polski literat, tłumacz[2], spiskowiec, członek Stowarzyszenia Ludu Polskiego[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem prawnika[1]. Uczęszczał do gimnazjum w Samborze[2]. Po ukończeniu gimnazjum studiował teologię we Lwowie. Zajmował się tłumaczeniem na język niemiecki utworów Mickiewicza (Dziady, Farys). W latach 20. XX w. dokonany przez niego przekład Dziadów był przechowywany w aktach sądowych Archiwum Państwowego we Lwowie[2]. Studia i twórczość literacką porzucił pochłonięty działalnością konspiracyjną[2]. Był działaczem Stowarzyszenia Ludu Polskiego i innych tajnych towarzystw[2][3]. W roku 1837 brał czynny udział w tajnej pracy samborskiej młodzieży gimnazjalnej wraz z Kasprem Cięglewiczem (spisek i proces Popiela i towarzyszy)[2]. Represjonowany przez władze cesarskie za działalność spiskowo-patriotyczną, niejednokrotnie był aresztowany i sądzony[2]. Był członkiem Rady Narodowej we Lwowie delegowany z Rady Obwodowej w Samborze[4].

W 1848 roku uczestniczył w negocjacjach w sprawie powołania Legionu Polskiego na Węgrzech, a od lutego 1849 pełnił funkcję oficera łącznikowego Legionu Polskiego, przy Ministerstwie Obrony Węgier[1]. W latach 50. i 60. uczył w Galicji[1]. W latach 60. prowadził pensjonat dla młodzieży w Krakowie przy ul. Jagiellońskiej[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Közlöny 1849/144., MOL: Hm. Ált. 1849. 21688., Uo.: Bm. Honv. segély 1868. 3990., Verwaltungsarchiv Wien: Grundbuch politisch bedenklichen Personen, Galizien, Kovács István 1998. 58-59., 86., 90., Uő. 2015. 183.
  2. ↑ a b c d e f g Stanisław Łempicki. Najdawniejszy nieznany przekład Dziadów wileńskich na język niemiecki. „Pamiętnik Literacki. Czasopismo kwartalne poświęcone historii i krytyce literatury polskiej”. 20 (1/4), s. 194–213, 1923. 
  3. ↑ a b Bolesław Łopuszański: Stowarzyszenie Ludu Polskiego. Kraków: 1975.
  4. ↑ Antoni Knot. Miscellanea źródłowe do dziejów 1848 r. w Galicji. „Sobótka”. 3 (1), s. 210, 1948. 
  5. ↑ Mirosław Sosnowski. Portret Andrzeja Rocha Świętochowskiego. „Wiek XIX. Rocznik Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza”. X (LII), s. 168, 2017. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Łempicki. Najdawniejszy nieznany przekład Dziadów wileńskich na język niemiecki. „Pamiętnik Literacki. Czasopismo kwartalne poświęcone historii i krytyce literatury polskiej”. 20 (1/4), s. 194–213, 1923. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Dobrzęcki&oldid=69810287”