Jacek Bierkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jacek Bierkowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 kwietnia 1948
Ruda

Wzrost

180 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa świata
srebro Budapeszt 1975 szabla ind.
brąz Melbourne 1979 szabla druż.
brąz Clermont-Ferrand 1981 szabla druż.
Mistrzostwa Europy
srebro Foggia 1981 szabla ind.
Odznaczenia państwowe
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Jacek Marek Bierkowski (ur. 17 kwietnia 1948 w Rudzie) – polski szermierz, szablista, działacz sportowy, trzykrotny medalista mistrzostw świata oraz wicemistrz Europy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Początkowo trenował floret, następnie zaczął walczyć szablą. Zdobywał dwukrotnie mistrzostwo (1976, 1977) i wicemistrzostwo (1975, 1983) Polski.

Podczas mistrzostw świata w Budapeszcie w 1975 wywalczył srebrny medal w szabli indywidualnej. Na podium rozdzielił Władimira Nazłymowa z ZSRR i Węgra Pétera Maróta. Na rozgrywanych cztery lata później mistrzostwach świata w Melbourne razem z Dariuszem Wódke, Andrzejem Kostrzewą, Januszem Kondratem i Tadeuszem Pigułą zdobył brązowy medal w zawodach drużynowych. W tej samej konkurencji zdobył także brązowy medal na mistrzostwach świata w Clermont-Ferrand w 1981[1]. Był także uczestnikiem mistrzostw świata w 1974, 1977, 1978, 1982 i 1983.

Na igrzyskach olimpijskich w Montrealu w 1976 w turnieju indywidualnym odpadł w rundzie eliminacyjnej[2], natomiast z drużyną zajął szóste miejsce[3]. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Moskwie ponownie odpadł w rundzie eliminacyjnej turnieju indywidualnego[4], a w zawodach drużynowych był tym razem czwarty[5].

W 1981 zdobył srebrny medal w turnieju indywidualnym na mistrzostwach Europy w Foggii, wyprzedził go wówczas Węgier Imre Gedővári[6].

Ukończył studia na Politechnice Śląskiej z zakresu energetyki (1972), a także na Akademii Ekonomicznej w Katowicach (1974). Po zakończeniu kariery sportowej został sędzią międzynarodowym klasy „A”, biorąc udział jako arbiter w turniejach olimpijskich w 1988 i w 1996. Zaangażował się również w działalność na rzecz sportu jako członek zarządu Polskiego Związku Szermierczego i Polskiego Komitetu Olimpijskiego, a także członek Międzynarodowej Federacji Szermierczej.

W 2015 był członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi[7].

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011)[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Fechten – Weltmeisterschaften (Säbel – Herren) [online], sport-komplett.de [dostęp 2024-02-11] (niem.).
  2. 1976 Summer Olympics, Sabre, Individual, Men [online], olympedia.org [dostęp 2024-02-11] (ang.).
  3. 1976 Summer Olympics, Sabre, Team, Men [online], olympedia.org [dostęp 2024-02-11] (ang.).
  4. 1980 Summer Olympics, Sabre, Individual, Men [online], olympedia.org [dostęp 2024-02-11] (ang.).
  5. 1980 Summer Olympics, Sabre, Team, Men [online], olympedia.org [dostęp 2024-02-11] (ang.).
  6. Fechten – Europameisterschaften (Herren – Säbel) [online], sport-komplett.de [dostęp 2024-02-11] (niem.).
  7. Barbara Sowa, Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego, a kto z niego wypadł? Cała lista [online], dziennik.pl, 16 marca 2015 [dostęp 2015-03-21].
  8. M.P. z 2012 r. poz. 230.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]