Jacek Klinowski
 Jacek Klinowski na Zjeździe Polskiego Towarzystwa Chemicznego w Łodzi (2009) | |
| Data urodzenia |
1943 |
|---|---|
| profesor nauk chemicznych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1968 |
| Praca naukowa | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
1980–2013 |
Jacek Klinowski (ur. 1943) – polski chemik działający w Wielkiej Brytanii.
W latach 1960–1965 studiował chemię na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w 1961 roku podjął równoległe studia matematyczne. Wraz z nim studiowali m.in. Andrzej Parczewski, Jerzy Datka i Łukasz Lebioda. Pracę magisterską wykonał pod opieką Macieja Leszko w Zakładzie Chemii Ogólnej, którego kierownikiem był wówczas Bronisław Zapiór[1]
W 1968 roku uzyskał stopień doktora, po czym wyjechał z Polski. W sierpniu tego samego roku podjął pracę na University of Aberdeen, gdzie zajmował się transportem wody i elektrolitów przez membrany jonowymienne. Rok później przeniósł się do Imperial College London, tam pracował w zespole Richarda Barrera, specjalizującego się w badaniach zeolitów[1].
W 1980 roku przeniósł się na University of Cambridge, gdzie pracował do przejścia na emeryturę w roku 2013. W Cambridge organizował grupę badawczą zajmującą się badaniami zeolitów. Na University of Guelph zapoznał się z wykorzystaniem technik spektroskopii NMR i, w 1983 roku, uzyskał fundusze na zakup spektrometru przystosowanego do badań w ciele stałym. Zastosowanie technik wirowania pod kątem magicznym (MAS NMR Magic Angle Spinning) do próbek zeolitów było nowym podejściem, które zaowocowało licznymi publikacjami opisującymi strukturę tych materiałów. W 2002 roku Jacek Klinowski był najczęściej cytowanym polskim chemikiem[2]. Jego indeks Hirscha wynosił 61[3].
Spośród zainteresowań pozanaukowych Jacka Klinowskiego wymieniana jest muzyka (gra on na fortepianie), a także film. Wspólnie z Adamem Garbiczem opracował dwa tomy książki Cinema, the magic vehicle: a guide to its achievement, wydanej w Polsce jako Kino wehikuł magiczny[3].
Żona Jacka Klinowskiego, Margaret jest biologiem zajmującym się ssakami morskimi. Ich córka, Teresa Klinowski (ur. 1970) jest biologiem zajmującym się embriologią i biologią komórki, w 1993 roku uzyskała stopień doktora na The University of Manchester[1].
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Fundamentals of nuclear magnetic resonance (wspólnie z Jackiem Hennelem, 1993, ISBN 0-582-06703-0.
- New techniques in solid state NMR (wspólnie z Olegiem Ancutkinem, 2005, ISBN 3-540-22168-9)
- Kino wehikuł magiczny: przewodnik osiągnięć filmu fabularnego. Podróż pierwsza 1913-1949 (wspólnie z Adamem Garbiczem, 1975, wydanie polskie 1981 ISBN 83-08-00298-6)
- Kino wehikuł magiczny: przewodnik osiągnięć filmu fabularnego. Podróż druga 1950-1959 (wspólnie z Adamem Garbiczem, 1979, wydanie polskie 1987, ISBN 83-08-01377-5.
Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]
- profesor honorowy Uniwersytetu Jagiellońskiego (2013)
- Medal Marii Skłodowskiej-Curie (2018)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Jacek Klinowski: Z Krakowa do Cambridge. [w:] Złota księga Wydziału Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego [on-line]. 2008. (pol.).
- ↑ Bożena Kastory: Królowie nauki. [w:] Wprost [on-line]. 2002-04-07. [dostęp 2021-04-18]. (pol.).
- ↑ a b Laudacja w związku z nadaniem Profesorowi Jackowi Klinowskiemu tytułu Profesora Honorowego UJ. [w:] www.uj.edu.pl [on-line]. [dostęp 2021-04-18]. (pol.).