Jan Płaskociński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Jan Płaskociński (ur. 1919 w Puławach, zm. 1993 w Warszawie[1]) – polski malarz zaliczany do twórców naiwnych[2][3][4][1], działacz społeczny[5].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Płaskociński malował od dzieciństwa, był samoukiem-amatorem[6]. Tworzył głównie w technice olejnej[1].

Podczas II wojny światowej był żołnierzem Batalionów Chłopskich w lubelskiem[5].

W październiku 1973 roku prace artysty pojawiły się na wystawie „I naifs delia Polonia” w galerii La Feluca w Rzymie[7].

W 1994 roku jego prace zostały wystawione w Galerii Pro Arte Georgesa Kaspera w Szwajcarii[1].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

W początkowej fazie twórczości pojawiały się motywy dziewcząt[6], jak np. w pracy Koszykarki (1959)[8].

Późniejsze dzieła malarskie Płaskocińskiego przedstawiają m.in. tajemnicze postacie, wymyślne rośliny, stylizowane zwierzęta, ogrody odwołujące się do obrazu raju[1].

Prace artysty stanowiły tworzywo krótkometrażowego filmu animowanego Jana Lenicy i Waleriana Borowczyka pt. Nagrodzone uczucie, zrealizowanego w technice repollero (filmowanie nieruchomych plansz[9])[10][11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Altius ↓.
  2. ↑ Giżycki 2014 ↓.
  3. ↑ Piwocki 1975 ↓.
  4. ↑ Borislav Bjelcic, Stefan Hohendal: Mit Herzblut Gemalt: Die Kunst Der Naiven. Katalog zur Ausstellung 27. März bis 26. Juni 2015. Heidelberg: Museum Haus Cajeth, 2015. ISBN 978-3-00-048683-8.
  5. ↑ a b Płaskociński ↓.
  6. ↑ a b Jackowski 1994 ↓, s. 176.
  7. ↑ Kronika X-XII 1973. „Polska Sztuka Ludowa”. 28 (2), s. 131, 1974. Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk. 
  8. ↑ Jackowski 1994 ↓, s. 180.
  9. ↑ Nagrodzone uczucie. Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi. [dostęp 2017-05-03].
  10. ↑ Gorządek 2004 ↓.
  11. ↑ Nagrodzone uczucie. Kino Iluzjon. [dostęp 2017-05-03].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Marcin Giżycki: Avant-Garde and the Thaw: Experimentation in Polish Cinema of the 1950s and 1960s. W: The struggle for form: perspectives on Polish avant-garde film: 1916-1989. Kamila Kuc & Michael O'Pray (ed.). London & New York: Wallflower Press, cop. 2014, s. 87. ISBN 978-0-231-85065-0.
  • Ewa Gorządek: Jan Lenica. Instytut Adama Mickiewicza, 2004-02. [dostęp 2017-05-03].
  • Aleksander Jackowski. Ars Erotica. „Konteksty”. 46 (1-2), 1994. Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk. ISSN 1230-6142. 
  • Jan Płaskociński. Dom Aukcyjny Altius. [dostęp 2017-05-03].
  • Ksawery Piwocki. Uwagi o zagadnieniu tak zwanej współczesnej sztuki ludowej. „Konteksty”. 29 (3), s. 132, 1975. ISSN 1230-6142. 
  • Jarosław Płaskociński: O mnie. Mój blog. Moje opinie. Jarosław Płaskociński. [dostęp 2017-05-03].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Płaskociński&oldid=71484525”