Jan Tarnowski (1891–1920)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Tarnowski
porucznik porucznik
Data urodzenia

19 listopada 1891

Data i miejsce śmierci

18 września 1920
Brześć

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Formacja

I Korpus Polski

Jednostki

55 pułk piechoty

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
Grób Jana Tarnowskiego na Cmentarzu Powązkowskim

Jan Tarnowski (ur. 19 listopada 1891, zm. 18 września 1920 w Brześciu) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 19 listopada 1891[1]. Po ukończeniu Szkoły Realnej Wróblewskiego w Warszawie przez kilka lat studiował na Uniwersytecie w Liège[2]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach armii rosyjskiej[2]. Ukończył szkołę wojskową i awansował na porucznika[2]. Następnie wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji. Walczył z bolszewikami pod Bychowem, Rohaczewem, Toszczycą i Bobrujskiem[2].

W listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego[2]. Od lutego 1919 służył w 1 pułku Strzelców Wielkopolskich, który w grudniu tego roku został przemianowany na 55 pułk piechoty[2]. W szeregach tego oddziału walczył na wojnie z Ukraińcami, a następnie wojnie z bolszewikami[2]. Dowodził 4. kompanią pułku[2][3]. 17 września 1920 został ranny w czasie natarcia na wieś Sławne(inne języki) (dawniej Sławna[4])[5]. Zmarł następnego dnia w Brześciu, w następstwie odniesionych ran[6][3]. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Cmentarz Stare Powązki: JAN TARNOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-06-29].
  2. a b c d e f g h Ś.p. por. Jan Tarnowski. „Kurier Warszawski”. 275 wyd. wieczorne, s. 9, 1920-10-04. Warszawa. .
  3. a b Nekrolog. „Kurier Warszawski”. 272 wyd. poranne, s. 4, 1920-10-01. Warszawa. .
  4. Sławna 2, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 787..
  5. Jasionek 1928 ↓, s. 22.
  6. Lista strat 1934 ↓, s. 904.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 kwietnia 1922, s. 320.
  8. Kolekcja ↓, s. 1.
  9. Jasionek 1928 ↓, s. 27.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]