Jaroslav Kvapil

Jaroslav Kvapil
	; Jaroslav Kvapil (1897)
Data i miejsce urodzenia	25 września 1868 ; Chudenice (okres Klatovy), Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	10 stycznia 1950 ; Praha, Czechosłowacja

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 1 gru 2016, była oparta na tej wersji.

Jaroslav Kvapil (ur. 25 września 1868 w Chudenicach, zm. 10 stycznia 1950 w Pradze), czeski reżyser, dramatopisarz i poeta; mąż aktorki Hany Kvapilovej.

Biogram

Studiował na fakultetach medycznym i filozoficznym czeskiego uniwersytetu w Pradze. Potem dał pierwszeństwo gazeciarstwu (1891-94 Hlas národa, 1894-98 Národní listy), literaturze i teatru.

W latach 1898-1904 redagował cykl Zlatá Praha i 1897-1925 Ottova Světová knihovna.

Reżyser (z 1900 r.), dramaturg i szef części dramatycznej Teatru Narodowego (1911-18), potem reżyser Teatru Miejskiego na Vinohradach (1921-28).

Jako reżyser nawiązywał na światowe trendy teatralne (M. Reinhardt, K. S. Stanislavskij) i tak się stał pionierem nowoczesnej reżyserii czeskiej, zwłaszcza w grach Williama Shakespeara i Henryka Ibsena.

W dziełach poetycznych przeszedł z reminiscencji na symbolizm francuski (Padající hvězdy, 1889; Růžový keř, 1890) na liryczny i śpiewny wyraz przeżyć oraz uczuć (Liber aureus, 1894).

Jako dramatopisarz znany bajką wierszowaną Princezna Pampeliška (1897) i autor libreta k operze Antonína Dvořáka Rusalka (premiera w 1901 r.)

Także tłumacz dzieł dramatycznych autorów światowych (B. M. Bjoernson, Henryk Ibsen) oraz autor pamiętników O čem vím (1932).

Po wybuchu I wojny światowej jeden z uczestników krajowego ruchu oporu. Wiosną 1917 r. współinicjator Manifestu Pisarzy Czeskich.

W czasach II wojny światowej i okupacji niemieckiej członek ruchu oporu (grupa Lípa, organizacja Přípravný národně revoluční výbor). Ujęty przez Gestapo i w latach 1944-45 trzymany w więzieniach faszystowskich.

Bibliografia

Josef Tomeš i kol., Český biografický slovník XX. století 2, Praga 1999, ISBN 80-7185-246-5