Jaskinia Tunel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jaskinia Tunel
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Bębło, Dolina Kluczwody

Właściciel

prywatny

Długość

45,5 m

Głębokość

0 m

Wysokość otworów

425 m n.p.m.

Ekspozycja otworów

ku NE, N, SW, NW, NE

Kod

J.Olk.I-04.90

Położenie na mapie gminy Wielka Wieś
Mapa konturowa gminy Wielka Wieś, u góry znajduje się punkt z opisem „Jaskinia Tunel”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Jaskinia Tunel”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Jaskinia Tunel”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Jaskinia Tunel”
Ziemia50°10′51″N 19°48′18″E/50,180833 19,804861
Strona internetowa

Jaskinia Tuneljaskinia w lewych zboczach Doliny Kluczwody, w granicach wsi Bębło w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Wielka Wieś[1]. Pod względem geograficznym znajduje się na Wyżynie Olkuskiej będącej częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[2].

Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]

Jaskinia znajduje się w skale Dziurawiec na ogrodzonej i zabudowanej posesji prywatnej po wschodniej stronie ulicy Leśnej we wsi Bębło[3]. Skała znajduje się z tyłu za domem, na działce nr 204[1]. Jest to duży tunel przebijający skałę na wylot. Ma kilka bocznych odgałęzień. Południowo-wschodnie odgałęzienie to bardzo niski i meandrujący korytarz[3].

Jest to jaskinia krasowa utworzona w późnojurajskich wapieniach skalistych. Powstała wskutek podziemnego przepływu wód, ale później została wymodelowana przez procesy grawitacyjne i wietrzenie. Na ścianach widoczne są rozmycia spowodowane przepływem wody, oraz czarne naloty, brak natomiast nacieków. Jej namulisko składa się z próchnicy zmieszanej z gliną. W części wstępnej jest w nim sporo kamieni, a w głębszych partiach kości współczesnych zwierząt. Główny tunel jaskini jest widny i silnie przewiewny, głębsze partie są ciemne i mają własny, stały mikroklimat. W głównym tunelu brak roślin i zwierząt, w bocznym obserwowano muchówki i pająki z rodzaju Meta[3].

Historia poznania[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy jaskinię opisał Kazimierz Kowalski w 1951 r. nadając jej nazwę Schronisko Tunel w dolinie Kluczwody[4]. Wymienili ją A. Górny i M. Szelerewicz w wykazie jaskiń Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej[5]. Południowo-wschodni, meandrujący korytarzyk K. Kowalski potraktował jako odrębne schronisko i nadał mu nazwę Schronisko przy Tunelu w dolinie Kluczwody[4]. Jego otwór znajduje się jednak pod tym samym okapem co tunel, należy więc je traktować jako jeden obiekt. Obecny plan jaskini opracował N. Sznober w 2015 r.[3]

W skałach po południowej stronie Jaskini Tunel znajdują się jeszcze dwa mniejsze schroniska nawiązujące do niej nazwą: Schronisko przed Tunelem Pierwsze[6] i Schronisko przed Tunelem Drugie[7].

Otwór tunelu

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2022-03-30].
  2. Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
  3. a b c d Adam Polonius, Norbert Sznober, Jaskinia Tunel, Halina Grodzicka (red.), [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2022-03-30].
  4. a b Kazimierz Kowalski, Jaskinie Polski, t. 1, Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951.
  5. M. Szelerewicz, A. Górny, Jaskinie Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej, Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK Kraj, 1986.
  6. Adam Polonius, Norbert Sznober, Schronisko przed Tunelem I, Halina Grodzicka (red.), [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2022-03-30].
  7. Adam Polonius, Norbert Sznober, Schronisko przed Tunelem II, Halina Grodzicka (red.), [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2022-03-30].