Jaskinia pod Baranami
49°14′42″N 19°50′06″E/49,244869 19,834981| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
23 m |
| Deniwelacja |
5 m |
| Wysokość otworów |
1490 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
140 m |
| Ekspozycja otworów |
ku NE |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.D-06.01 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′42″N 19°50′06″E/49,244869 19,834981
| |
Jaskinia pod Baranami – jaskinia w Dolinie Chochołowskiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w północnym zboczu Kominiarskiego Wierchu, między Kufą i Spadami, nad Halą Kominy Dudowe, na wysokości 1490 metrów n.p.m[1]. Długość jaskini wynosi 23 metry, a jej deniwelacja 5 metrów[2].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinią jest wąski, idący w dół, korytarzyk, który idzie z obszernego otworu wejściowego i po około 11 metrach kończy się ślepo. W otworze, za prożkiem, jest jeszcze niewielka nyża[3].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini nie ma szaty naciekowej. Trawa i mchy rosną do około 3 metrów w głąb od otworu[3].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia była zapewne znana od dawna. Jednak pierwszymi, którzy ją opisali byli Z. Biernacki, A. Wosiński i M. Żelechowski (zginął w 1971 roku w Jaskini Wielkiej Śnieżnej) ze Speleoklubu Częstochowa[3]. Zbadali ją latem 1966 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984.
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 17 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-17].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-03-25].