Jesper Juul (ludolog)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jesper Juul
Data i miejsce urodzenia

1970
Aarhus, Dania

Zawód, zajęcie

ludolog, projektant gier komputerowych

Jesper Juul w 2006 roku

Jesper Juul (ur. w 1970 w Aarhus, w Danii[1]) – duński ludolog i projektant gier komputerowych[2], profesor The Royal Danish Academy of Fine Arts – The School of Design (Det Kongelige Danske Kunstakademis – Skoler for Design) w Kopenhadze[1]. Ukończył studia na Uniwersytecie Kopenhaskim, tytuł doktora w dziedzinie teorii gier komputerowych uzyskał na IT University of Copenhagen[1].

Pracował na Uniwersytecie Nowojorskim, w Massachusetts Institute of Technology[2] (prowadził porównawcze badania medioznawcze) oraz na IT University of Copenhagen (Center for Computer Games Research)[3]. Jest współredaktorem, wraz z Williamem Uricchio i Geoffreyem Longiem, serii Playful Thinking publikowanej przez MIT Pressdata[4].

Juul jest autorem klasycznych już książek poświęconych teorii gier: Half-Real: Video Games Between Real Rules and Fictional Worlds (2005) oraz A Casual Revolution: Reinventing Video Games and Their Players (2009)[1]. W 2013 wydano publikację pod tytułem The Art of Failure. An Essay on the Pain of Playing Video Games[1], która ukazała się w Polsce w 2016 jako Sztuka przegrywania. Esej o bólu, jaki wywołują gry wideo[2]. Juul prowadził poświęconego grom bloga The Ludologist[5]. Był też jednym z sędziów na Independent Games Festival[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Curriculum Vitae Jesper Juul. www.jesperjuul.net. [dostęp 2016-02-26]. (ang.).
  2. a b c Sztuka przegrywania. Esej o bólu, jaki wywołują gry wideo (premiera: styczeń 2016). www.ha.art.pl. [dostęp 2016-02-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-07)].
  3. Members. game.itu.dk. [dostęp 2016-02-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  4. About Playful Thinking. www.playfulthinking.net. [dostęp 2016-02-27]. (ang.).
  5. The Ludologist. www.jesperjuul.net. [dostęp 2016-02-26]. (ang.).
  6. 2010 IGF Nuovo Jury Releases Finalists Statement. www.igf.com. [dostęp 2016-02-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-22)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]