John Blakley

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
John Blakley
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Mistrzostwa świata
srebro Sztokholm 1929 (karabin dowolny, trzy postawy, 300 m, druż.)
brąz Sztokholm 1929 (karabin małokalibrowy leżąc, 50 m, druż.)[a]

John Blakley, zapisywany także jako John Blakely[1]amerykański strzelec, medalista mistrzostw świata.

Był sierżantem zbrojmistrzem w Marines. W turniejach strzeleckich tej formacji niejednokrotnie plasował się w czołówce. W Lauchheimer Trophy wygrał w 1932 i 1935 roku (jako sierżant zbrojmistrz), zaś w latach 1924 i 1925 plasował się na trzecim miejscu (jako sierżant)[2]. W 1937 roku zwyciężył w Navy Trophy[3]. Jako członek zespołu z Parris Island (Karolina Południowa) zwyciężył w 1925 roku w Elliott Trophy. W 1925 roku wygrał National Trophy Rifle Team Match jako członek drużyny Marines, zaś dwa lata później był drugi[2].

Blakley jest dwukrotnym[a] medalistą mistrzostw świata, zdobywając oba podia w zawodach drużynowych. Najwyższą pozycję osiągnął na turnieju w 1929 roku, gdy został wicemistrzem w karabinie dowolnym w trzech postawach z 300 m (skład zespołu: John Blakley, Harry Renshaw, Joe Sharp, Russell Seitzinger, Paul Woods)[6]. Podczas tych zawodów był indywidualnie na 8. miejscu w karabinie dowolnym stojąc z 300 m[7].

Medale mistrzostw świata[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie materiałów źródłowych:[1][6][8][9][10]

Mistrzostwa Konkurencja Wynik Miejsce
Sztokholm 1929 Karabin dowolny, trzy postawy, 300 m, drużynowo 5397 pkt. (druż.)
1066 pkt. ind. (374–355–337)
Sztokholm 1929 Karabin małokalibrowy leżąc, 50 m, drużynowo[a] 1857 pkt. (druż.)

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Według ISSF Amerykanie (w składzie: John Blakley, Harry Renshaw, Joe Sharp, Russell Seitzinger, Paul Woods) zdobyli brązowy medal w karabinie małokalibrowym leżąc z 50 m podczas mistrzostw świata w 1929 roku. Przeczą temu jednak ówczesne źródła polskie i szwajcarskie, według których na 3. miejscu uplasowała się Dania z wynikiem 1913 pkt., zaś Amerykanie (w składzie m.in. bez Blakleya) mieli zakończyć turniej na 4. miejscu z dorobkiem mniejszym o 1 punkt[4][5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Alumni Association - USST Members. usashooting.org. [dostęp 2021-01-15]. (ang.).
  2. a b Robert Elmer Barde: The History of Marine Corps Competitive Marksmanship. Marksmanship branch, G-3 division, Headquarters, U.S. Marine corps, 1961, s. 406-407, 411, 442. [dostęp 2021-01-15].
  3. NAVY CUP. competitions.nra.org. [dostęp 2021-01-15]. (ang.).
  4. Strzelanie z Broni Długiej Małokalibrowej. „Przegląd Strzelecki i Łuczniczy”. s. 189. (pol.). 
  5. Le match international de Stockholm. „Feuille d'Avis de Neuchatel et du Vignoble Neuchatelois”, s. 1, 1929-08-18. (fr.). 
  6. a b ISSF WORLD CHAMPIONSHIPS 1897 - 2005 MEDALLISTS. issf-shooting.org. [dostęp 2021-01-15]. (ang.).
  7. Svenska dagbladets årsbok. T. 7. Almquist and Wiksells boktryckeri-aktiebolag, 1929, s. 222. [dostęp 2021-01-15].
  8. Schießen - Weltmeisterschaften Kleinkaliber - Gewehrdisziplinen 50 m. sport-komplett.de. [dostęp 2021-01-15]. (niem.).
  9. Schießen - Weltmeisterschaften Gewehrdisziplinen 300 m. sport-komplett.de. [dostęp 2021-01-15]. (niem.).
  10. HISTORICAL RESULTS. issf-sports.org. [dostęp 2021-01-15]. (ang.).