Jukstapozycja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Jukstapozycja (łac. iuxta – blisko, przy (czymś), positio – pozycja) – środek poetycki polegający na zestawieniu ze sobą dwóch lub więcej obrazów w celu budowy znaczenia nadrzędnego. Często sprowadza się do kontrastu, jednak różnice w poszczególnych obrazach mogą być subtelniejsze - np. sugerujące progres, lub powodujące interpretację obrazu w świetle ukazanego wcześniej.

Jukstapozycję, jako zasadę konstrukcyjną wierszy Czesława Miłosza, Jan Błoński przeciwstawia kompozycji wiersza w oparciu o metaforę w poezji Juliana Przybosia[1]. Kazimierz Wyka taki sposób konstrukcji wiersza nazwał „filmową techniką obrazowania” – zwraca w ten sposób uwagę na tworzenie przez poetę przede wszystkim ciągu obrazów i utratę znaczenia językowej warstwy utworu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jan Błoński Bieguny poezji. [W:] Tegoż, Odmarsz, Kraków 1978.