Juliusz Jaśkiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Juliusz Jaśkiewicz
Ilustracja
Juliusz Jaśkiewicz w latach 60.
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

10 maja 1916
Radom

Data i miejsce śmierci

24 listopada 1991
Warszawa

profesor doktor inżynier nauk technicznych
Specjalność: architektura
Profesura

ndzw. 1982

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Juliusz Jaśkiewicz (ur. 10 maja 1916 w Radomiu, zm. 24 listopada 1991 w Warszawie) – polski architekt, profesor nadzwyczajny Politechniki Warszawskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1948 ukończył studia Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, następnie wyjechał do Związku Radzieckiego, gdzie w Moskiewskim Instytucie Architektury uzyskał tytuł kandydata nauk (odpowiednik polskiego doktora).

W 1982 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego na Politechnice Warszawskiej. Juliusz Jaśkiewicz był pracownikiem naukowym w Instytucie Projektowania Architektonicznego Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, przez wiele lat dziekan tego Wydziału. Członek oddziału warszawskiego SARP, w latach 1965–1967 sekretarz oddziału, w latach 1967–1969 członek zarządu[1].

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 146a, rząd 2, grób 24)[2][3].

Projekty[edytuj | edytuj kod]

Konkursy, m.in.:

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Układy modularne w kompozycji architektonicznej, Warszawa 1981.
  • O metaforze w architekturze i innych sztukach pięknych, Warszawa 1991.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Złoty Krzyż Zasługi.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]