Kamienica Pod Złotym Wieńcem we Wrocławiu
 nr rej. A/5342/175 z 15.02.1962[1]
| |
 Kamienica Pod Złotym Kołem | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Kazimierza Wielkiego 11 |
| Styl architektoniczny |
barok |
| Kondygnacje |
cztery |
| Ważniejsze przebudowy |
1972–1977 |
Położenie na mapie Polski  | |
| 51,109971°N 17,026150°E/51,109971 17,026150 | |
Kamienica Pod Złotym Wieńcem – zabytkowa kamienica mieszczańska znajdująca się przy ulicy Kazimierza Wielkiego we Wrocławiu.
Historia posesji i kamienicy[edytuj | edytuj kod]
Kamienica Pod Złotym Wieńcem jest jedną z sześciu zachowanych kamienic stanowiących jeszcze na początku lat 70. XX wieku część zabudowy dawnej ulicy Złote Koło. Ulica została częściowo zniszczona podczas działań wojennych w 1945 roku, a ostatecznie w 1975 roku podczas budowy staromiejskiej obwodnicy tzw. Trasy W-Z, czyli ulicy Kazimierza Wielkiego. Była zabudowana głównie wąskimi szczytowymi kamienicami. Od XVIII wieku zamieszkiwała je głównie ludność żydowska. Ocalałe kamienice zostały włączone do ul. Kazimierza Wielkiego pod numery od 9 do 17[2].
W latach 20. XX wieku w kamienicy znajdowała się restauracja Fleischmanna[3]
Opis architektoniczny[edytuj | edytuj kod]
Kamienica Pod Złotym Wieńcem to najstarsza zachowana kamienica w całym zespole budynków. Pierwotnie była to trzyosiowa, trzytraktowa, trzykondygnacyjna a po przebudowie czterokondygnacyjna kamienica, z zachowanym dwukondygnacyjnym renesansowym szczytem datowanym na początek XVII wieku. W 1675 roku elewacja kamienicy została przebudowana; elewacji nadano wówczas barokowe formy[4]. Pod środkowym oknem pierwszej kondygnacji umieszczony jest wieniec, godło domu.
Po 1945 roku[edytuj | edytuj kod]
W latach 1972–1977 kamienica została wyremontowana na potrzeby wrocławskich Cechów Rzemieślniczych; dodano jedną kondygnację a obniżono o jedną kondygnację szczyt;, wnętrze zostało zupełnie przebudowane i dostosowane do potrzeb najemcy[2]. Projekt przebudowy wykonał T. Lipiński[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
- ↑ a b Harasimowicz (red.) 1998 ↓, s. 53.
- ↑ Zdjęcie kamienicy nr 11
- ↑ Harasimowicz 1998 ↓, s. 53.
- ↑ Małachowicz 1985 ↓, s. 223.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Harasimowicz (red.): Atlas architektury Wrocławia t.II. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1998.
- Gminna Ewidencja Zabytków, Urząd Miejski Wrocławia, 18 kwietnia 2019 [dostęp 2019-06-03] (pol.).
- Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.
- Edmund Małachowicz: Stare miasto we Wrocławiu. Wrocław: PWN, 1985. ISBN 83-01-03996-5.
- Jan Harasimowicz: Encyklopedia Wrocławia. Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006. ISBN 83-7384-561-5.