Kanał Sielecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kanał Sielecki
Ilustracja
Kanał Sielecki przy ujściu do Jeziora Sieleckiego, widok w kierunku północnym, po lewej widoczny opuszczony budynek przy ul. Sobieskiego 100
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Lokalizacja

Warszawa

Rów wodny
Długość 2,002 + 0,923 km
Ident. PRNG

201901

Źródło
Współrzędne

52°11′16″N 21°01′50″E/52,187778 21,030556

Ujście
Recypient Kanał Główny „A”
Współrzędne

52°11′59″N 21°02′26″E/52,199722 21,040556

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Kanał Sielecki[1]rów wodny w Warszawie, w dzielnicy Mokotów.

Położenie i charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Rów znajduje się w dzielnicy Mokotów, jest dopływem Kanału Głównego „A”[2][3]. Według państwowego rejestru nazw geograficznych początek rowu położony jest w rejonie ulic Płyćwiańskiej i Obserwatorów, a jego koniec zlokalizowany jest na Jeziorze Sieleckim[1]. Ciek biegnie na wschód wzdłuż ulicy Obserwatorów i Idzikowskiego, przepływa przez fosę fortu Piłsudskiego (zbiornik wodny o nazwie Fosa Obserwatorów[4] lub Fosa Legionów Dąbrowskiego[3]), a następnie na północ wzdłuż ulicy Jana III Sobieskiego[2].

Według innych źródeł Kanał Sielecki obejmuje także odcinek płynący krytym kolektorem na wschód od Jeziora Sieleckiego, którego wylot znajduje się w rejonie alei Becka[3][4]. Natomiast za jego początek przyjmuje się w takim ujęciu przepust pod ulicą Sobieskiego[3], wcześniejszy odcinek to oddzielny rów w ulicy Obserwatorów[3].

Długość rowu od źródeł przy ulicy Obserwatorów wynosi 2002 m[4][5]. Szerokość dna kanału otwartego to 2 m, korony 3 m[5]. Głębokość wynosi 3 m[5]. Nachylenie skarp to 1:1,5, a spadek to 0,5–1‰[4]. Jest on zaliczany do urządzeń melioracji podstawowych Warszawy[5]. Długość odcinka krytego na odcinku od Jeziora Sieleckiego do Kanału Głównego „A” wynosi 942 m, spadek 1‰, a średnica rurociągu 0,8 m[4].

Kanał Sielecki zasilany jest wodami spływających z terenów ogródków działkowych znajdujących się na osiedlach Henryków i Stegny[4], a także z okolic ulic Płyćwiańskiej, Cisowej, Bukowej, Bzowej, Imielińskiej i Obserwatorów[3]. Jego zlewnia w całości znajduje się na terenie dzielnicy Mokotów[3]. Płynie przez tereny zielone i zabudowy wielorodzinnej, a przed ujściem do Jeziora Sieleckiego w bezpośrednim sąsiedztwie opuszczonego budynku położonego przy ul. Sobieskiego 100[2][3]. W przeszłości istniało połączenie rowu z Bernardyńską Wodą, jednak w miejscu dawnego kolektora posadowiono fundament jednego z budynków[3]. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego rejonu pod Skocznią – część I, uchwalonego 23 października 2008 r., planuje się połączenie wód Fosy Legionów Dąbrowskiego kanałem i systemem zbiorników z wodami Potoku Służewieckiego[3][6].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – nazwy obiektów fizjograficznych – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 201901
  2. a b c Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Geoportal krajowy. geoportal.gov.pl. [dostęp 2020-06-27].
  3. a b c d e f g h i j Łukasz Szkudlarek, Analiza powierzchniowa zlewni. Charakterystyka i ocena funkcjonowania układu hydrograficznego, ze szczególnym uwzględnieniem systemów melioracyjnych na obszarze m.st. Warszawy wraz z zaleceniami do Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego m.st. Warszawy i planów miejscowych [online], 2015, s. 18–20, 29–32 [dostęp 2020-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-22].
  4. a b c d e f Zdzisław Biernacki: IV. Geomorfologia i wody powierzchniowe. W: Wisła w Warszawie. Warszawa: Biuro Zarządu m.st. Warszawy, Wydział Planowania Przestrzennego i Architektury, Opracowanie graficzne, druk i oprawa: Dom Wydawniczy ELIPSA, 2000, s. 57. ISBN 83-907333-7-4. [dostęp 2020-12-03].
  5. a b c d Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy, Program Ochrony Środowiska dla Miasta Stołecznego Warszawy na lata 2009–2012 z uwzględnieniem perspektywy do 2016 r., Warszawa, listopad 2009, s. 21, 36 [dostęp 2020-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-11].
  6. Rada miasta stołecznego Warszawy, Uchwała nr XLII/1299/2008 rady miasta stołecznego Warszawy z dnia 23 października 2008 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu pod Skocznią – część I; Załącznik nr 1. Rysunek planu, skala 1:10 000 [online], 23 października 2008 [dostęp 2020-12-04].