Kazimierz Karol Milicer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Karol Milicer
Data i miejsce urodzenia

28 sierpnia 1869
Opatów

Data i miejsce śmierci

10 lutego 1956
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

inżynier

Alma Mater

Instytut Inżynierów Komunikacji w Petersburgu

Grób Kazimierza Karola i Józefa Milicerów na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Kazimierz Karol Milicer, (ur. 28 sierpnia 1869 w Opatowie, zm. 10 lutego 1956 w Warszawie) – polski inżynier komunikacji, nauczyciel.

Ukończył szkołę elementarną w Opatowie, gimnazjum w Radomiu[1] i Instytut Inżynierów Komunikacji w Petersburgu (1897)[2]. Podczas studiów przewodniczący Stowarzyszenia Polskich Studentów tej uczelni[3]. W 1905 był czynnym członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej[3]. Po studiach pracował w dyrekcji kolei w Kijowie[1].

W czasie wojny polsko-bolszewickiej służył ochotniczo w wojsku polskim, uczestniczył w fortyfikowaniu Brześcia nad Bugiem i Warszawy[1]. Po wojnie pracował na budowie kolei kaliskiej, trasował linię od byłej granicy pruskiej do Zduńskiej Woli[4]. Następnie był głównym inżynierem przebudowy warszawskiego węzła kolejowego[3].

Pracował w szkolnictwie zawodowym. Członek zarządu głównego Stowarzyszenia Nauczycieli Szkół Zawodowych[3]. Wykonał projekt odwodnienia Ciechocinka i odwodnienia prawego brzegu Wisły, Saskiej Kępy, Zawala Miedzeszyńskiego oraz północnej części powiatów warszawskiego i radzymińskiego[3]. Ogłosił artykuły w Przeglądzie Technicznym w sprawie odwodnienia Ciechocinka, Saskiej Kępy i prawego brzegu Wisły pod Warszawą[3].

Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 219, rząd 1, miejsce 9)[5].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Syn Karola i Franciszki z Nowakowskich. Miał brata Józefa Franciszka także inżyniera komunikacji. Od 1908 mąż Heleny z Lewandowskich (1876-1939)[3]. Mieli syna, w latach II wojny światowej żołnierza RAF - Henryka Kazimierza (1915-1996) i córkę Halinę (1920-1980), żonę peowiaka i ubezpieczeniowca Aleksandra Zenona Grużewskiego (1895-1968)[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Jerzy Z. Pająk, Milicer Kazimierz Karol, Świętokrzyski Słownik Biograficzny t. 2, s. 329
  2. Списокъ окончившихъ курсъ въ Институтѣ Инженеровъ Путей Сообщенія Императора Александра I за сто лѣтъ 1810-1910, Санкт-Петербург 1910, c.137
  3. a b c d e f g Czy wiesz kto to jest, pod red. Stanisława Łozy, Warszawa 1938, s. 490
  4. Andrzej Jarominiak, Biogramy niektórych polskich inżynierów kolejowych działających w II Rzeczypospolitej, "Problemy Kolejnictwa" nr 146, 2008, s.
  5. Cmentarz Stare Powązki: MILICEROWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2024-01-05].
  6. Kazimierz Karol Milicer, M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 5 stycznia 2024]