Perepiczka kijowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Kijowska Perepiczka)
Okienko dla klientów
Budynek pod numerem 3 przy ulicy Chmielnickiego. W lewym dolnym rogu widać kolejkę.

Perepiczka kijowska (ukr. Ки́ївська пере́пічка) – nazwa baru szybkiej obsługi w Kijowie, gdzie podaje się jedno danie (smażone na głębokim oleju) – pączek z parówką, w rodzaju hot doga. Danie to jest uważane za jedną z kulinarnych wizytówek Kijowa[1][2][3][4][5][6].

Historia i opis[edytuj | edytuj kod]

Bar został otwarty w 1981 roku i istnieje w niezmienionej formie w tym samym miejscu (w budynku przy ulicy Bohdana Chmielnickiego 3, niedaleko Chreszczatyku). Jest to najstarszy kijowski obiekt gastronomiczny sprzedający fast food[7][4][6][8]. Koszt posiłku w czasach sowieckich wynosił 22 kopiejki[9]. Po zmianie przynależności państwowej Kijowa, przyjemność konsumpcji parówki w cieście w kwietniu 2011 roku kosztowała 4,5 hrywny[4], a w styczniu 2022 roku – 30 hrywien[10]. Sprzedaż dania jest prowadzona przez lufcik[1].

W Polsce danie jest opisane jako pączek po kijowsku – ciepła parówka w cieście drożdżowym smażonym w głębokim tłuszczu. Masa pączka po kijowsku to około 150 g, z czego ciasto stanowi ok. 75% wagi gotowego wyrobu[11][4].

Wyróżnienia i zauważalność[edytuj | edytuj kod]

W 2018 roku na TripAdvisorze bar został liderem barów typu fast-food w Kijowie i liderem jakości w latach 2015–2018 (ang. Certificate of Excellence 2015–2018 Winner)[12].

Szybkie danie z Kijowa jest wymieniane w niektórych współczesnych przewodnikach i internetowych zasobach turystycznych[7][2][4][8], m.in. na Foursquare[13], Lonely Planet[14] i innych[15][16][17][18].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

  • Kolejka klientów do baru
    Kolejka klientów do baru
  • Zbliżenie na potrawę
    Zbliżenie na potrawę
  • Parówka w pączku
    Parówka w pączku

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Анна Лищук: Легендарна „Київська перепічка”: історія Хрещатика в одній сосисці. DEPO Київ, 2016-02-21. [dostęp 2019-01-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (31-01-2019)].
  2. ↑ a b «Київська перепічка» – бессмертный украинский хот-дог. Интересный Киев. [dostęp 2019-01-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (31-01-2019)].
  3. ↑ В столице подорожала легендарная киевская перепичка. 112.ua, 21 грудня 2016 року. [dostęp 2019-01-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (31-01-2019)].
  4. ↑ a b c d e Вікторія Ярош: „Київська перепічка” як візитна картка столиці. ukranews.com, 14 квітня 2011 року. [dostęp 2019-01-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (31-01-2019)].
  5. ↑ Київська перепічка – гастрономічна візитівка Києва. КиївФото, 17 травня 2017 року. [dostęp 2019-01-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (31-01-2019)].
  6. ↑ a b Анастасия Доманская: 4 причины обязательно хотя бы раз попробовать знаменитую «киевскую перепичку». «Единственная», 2018-02-13. [dostęp 2019-01-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (31-01- 2019)].
  7. ↑ a b Анна Лисюк: Інший Київ: альтернативний путівник Києвом. Фундація Центр Сучасного Мистецтва, 2012, s. 143. ISBN 978-966-2531-05-3.
  8. ↑ a b Київська перепічка. toursdekiev.com.ua. [dostęp 2019-01-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (17-02-2019)].
  9. ↑ Надія Собенко: Київська перепічка: Кулінарна візитівка столиці зросла у ціні. DEPO Київ, 22-01-24.
  10. ↑ „Київська перепічка” знову подорожчала: ціна зрівнялася з МакДональдсом [online], РБК-Украина [dostęp 2023-03-29] (ros.).
  11. ↑ 5 nietypowych pomysłów na pączki w tłusty czwartek [PRZEPISY] [online], naTemat.pl [dostęp 2023-03-29] (pol.).
  12. ↑ Kyivska Perepichka. TripAdvisor. [dostęp 2019-01-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (31-01-2019)].
  13. ↑ Kyivska Perepichka. FourSquare. [dostęp 2019-01-29].
  14. ↑ Lonely Planet, Marc Di Duca, Greg Bloom, Leonid Ragozin: Lonely Planet Ukraine. Lonely Planet, 2018-07-01. ISBN 978-1-78701-902-7. [dostęp 2019-01-30]. (ang.).
  15. ↑ Andrew Evans: Ukraine: The Bradt Travel Guide. Bradt Travel Guides, 2007, s. 464. ISBN 978-1-84162-181-4.
  16. ↑ Francis Morgan: Vacation Goose Travel Guide Kiev Ukraine. Soffer Publishing, 2017, s. 70.
  17. ↑ Massimiliano Di Pasquale: Ucraina terra di confine: Viaggi nell’Europa sconosciuta. Il Sirente, 2012, s. 288. ISBN 978-8887847291.
  18. ↑ Влад Пискунов: Forester. Большая книга. Гриль. Эксмо, 2014, s. 256. ISBN 978-5-699-65921-0.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Perepiczka_kijowska&oldid=70000189”