Kość międzyciemieniowa człowieka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kość międzyciemieniowa (kość Inków, łac. os incae tripartitium, os interparietale) – rzadki wariant budowy anatomicznej kości czaszki człowieka, polegający na obecności dodatkowej kości okolicy potylicznej, odpowiadającej górnej części łuski kości potylicznej. Kość ta połączona jest z kością potyliczną szwem potylicznym poprzecznym (sutura occipitalis transversa). Nazwa kości Inków wzięła się stąd, że na czaszkach znajdywanych w Peru ten wariant stwierdzano szczególnie często[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 328–329, ISBN 978-83-200-4323-5.
  2. Tsunheiko Hanihara, Hajime Ishida. Os incae: variation in frequency in major human population groups. „J Anat”. 198. Pt 2, s. 137–152, 2001. PMID: 11273039.